Η Θρησκεία, ο Μυστικισμός και ο Μύθος του «Αποκρυφισμού στο Τρίτο Ράιχ» - Α' Μέρος

Οι απαρχές του Αριοσοφικού κινήματος 

    Παρόλο που το Κατεστημένο τον τελευταίο αιώνα, στα πλαίσια της συνεχούς δαιμονοποιήσεως του Εθνικού Σοσιαλισμού και του λαού που τον εξέφρασε την δεδομένη χρονική περίοδο, έχει επικεντρωθεί κυρίως στα ισχυριζόμενα εγκλήματα πολέμου όπως αυτά ορίστηκαν από το Διεθνές Στρατιωτικό Δικαστήριο, καταβάλλεται μία παράλληλη προσπάθεια να αποσυνδεθεί η συγκεκριμένη περίοδος από μία αντικειμενική/ιστοριογραφική προσέγγιση και να αναδειχθεί μία νέα κατασκευασμένη, λιγότερο εγκληματική, αλλά περισσότερο μυστικιστική, περίεργη και «δαιμονική» πλευρά αυτής. Η σύνδεση του Εθνικού Σοσιαλισμού με τον αποκρυφισμό εξυπηρετεί διάφορους σκοπούς : Να παρουσιάσουν τον Αδόλφο Χίτλερ ως έναν τρομακτικό ή παρανοϊκό άνδρα και να προωθήσουν την εικόνα ότι η Ιδέα που εξέφρασε ο τελευταίος ήτο εμπνευσμένη από σαθρές, ανόητες και δεισιδαίμονες μυστικιστικές θεωρήσεις. Επιπλέον επιδιώκουν την αποξένωση των ανθρώπων από τις παραδοσιακές θρησκευτικές αξίες και παραλλήλως να πλουτίσουν από την, κατά τα τελευταία χρόνια, μόδα πωλήσεως βιβλίων αποκρυφιστικού περιεχομένου, αποκληθείσα από ορισμένους ως «occult explosion».

Βιβλία όπως το «The Morning of the Magicians» ή το «The Occult and the Third Reich» ήταν από τις πρώτες προσπάθειες να ενσταλλάξουν στον νου των ανθρώπων την αντίληψη ότι η εποχή του Εθνικοσοσιαλισμού, πέρα από τα υποτιθέμενα πολυάριθμα δεινά της, στην πραγματικότητα ήτο αποτέλεσμα των ενεργειών παλαβών σκοτεινών προσωπικοτήτων, οι οποίες δρούσαν στα παρασκήνια και ήλεγχαν μυστικώς τους ηγέτες του NSDAP. Ταυτοχρόνως, ξεπρόβαλλαν οι αινιγματικές φιγούρες του Rudolf Von Sebottendorf και άλλων δήθεν αυθεντιών της περιβόητης Εταιρείας της Θούλης. Ονόματα που πλέον, σύμφωνα με τα βιβλία, χρησιμοποιούνται συχνά ακόμα και από καθημερινούς μαθητές ή ερευνητές της περιόδου και πριν από αυτούς μία σειρά φιλοσόφων που είχαν υιοθετήσει έναν «Άριο Φυλετισμό» ως θρησκευτική κοσμοθέαση. 

Κατά βολικό τρόπο, οι φυλετικές πολιτικές του Τρίτου Ράιχ δεν θεωρούνται πλέον υπεύθυνες αποκλειστικώς για το Ολοκαύτωμα αλλά σαν να μην έφτανε αυτό γίνονται και αντικείμενο γελοιοποιήσεως λόγω της, κατά τους αντιρατσιστές, αντι-επιστημονικότητας τους. Η αντιναζιστική και συνομωσιολογική παράνοια δεν τελειώνει εδώ... Κάποιοι έφτασαν στο σημείο να ισχυριστούν πως ο γερμανικός λαός εξέλεξε τους Εθνικοσοσιαλιστές, διότι βρισκόταν υπό τον υπνωτισμό των Εθνικοσοσιαλιστών-Μάγων-Αποκρυφιστών. 

Το βιβλίο του Βρετανού ιστορικού Goodrick-Clarke, το οποίο εκδόθηκε στην Αγγλία λίγα χρόνια πριν, αποτελεί μία ικανοποιητική έρευνα περί των Αριοσοφιστικών οργανώσεων που υπήρχαν κατά την περίοδο εκείνη, στην Γερμανία και την Αυστρία. Επιπρόσθετα, αποτελεί και μία αξιόλογη ιστορική πηγή καθώς μας προσφέρει πλούσιο υλικό περί της γερμανικής εθνικιστικής βιβλιογραφίας της εποχής. Να σημειώσουμε ότι το βιβλίο φυσικά δεν αποτελεί προϊόν χιτλερικής προπαγάνδας καθότι ο ίδιος του ο συγγραφέας δεν έχει κάποια σχέση με τον ευρύτερο εθνικοπατριωτικό χώρο αλλά αναφέρεται και εντός του βιβλίου στα πρόσωπα τα οποία συνέβαλλαν στην συγγραφή αυτού. Συγκεκριμένα, γίνεται μνεία στον Ellic Howe, ο οποίος αποτελεί ηγετικό στέλεχος της Ηνωμένης Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας και μεγάλος πολέμιος του Εθνικού Σοσιαλισμό, και στον Norman Cohn, ιστορικό του Ολοκαυτώματος. Παράλληλα, η αντιναζιστική προπαγάνδα εντός του βιβλίου εντοπίζεται εύκολα (λ.χ. περί εξόντωσης των κατωτέρων κτλ.) Συμπερασματικώς, δεν υπάρχει αμφιβολία για την ιδεολογική τοποθέτηση του βιβλίου.

Σύμφωνα με τον συγγραφέα, η Αριοσοφία έπαιξε έναν εντελώς περιστασιακό ρόλο στην άνοδο του Εθνικοσοσιαλιστικού κινήματος και πως η ίδια υπήρξε ένα σύμπτωμα του πολιτικού και πολιτιστικού κλίματος εκείνης της περιόδου. Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου δε, «Οι Αριοσοφιστές της Αυστρίας και της Γερμανίας» αναφέρεται σε ένα σύνολο ιδεών που είχαν μία σημαντική βάση ακολούθων στον γερμανικό κόσμο. Οι ιδέες αυτές είχαν επίκεντρο δύο Αυστριακούς: Τον Guido Von List (1848-1919) και τον Jőrg Lanz Von Liebenfels (1974-1954). Η Αριοσοφία χρησιμοποείται σαν γενικό όνομα για τις «λαϊκές παραδόσεις» των Αρίων που εκτενώς ανελύθησαν από τους δύο αυτούς άνδρες (ιδέ επί παραδείγματι το βιβλίο του Von List περί της ερμηνείας των Ρούνων).

Ο Von List ( αυτοανακηρυχθείς αριστοκράτης, εξ'ου και το "Von") ανετράφη ως Καθολικός αλλά αργότερα έδειξε ενδιαφέρον προς τον Νορδικό Παγανισμό, τον οποίο συνεταίριαξε με μία ακραία, ίσως θα λέγαμε, έλξη προς την φύση. Υπήρξε μεγάλος πολέμιος του Μοντερνισμού/Νεωτερισμού, τον οποίο συνέδεσε με την αυξανόμενη, στο τέλος του αιώνος, ηθικοπνευματική παρακμή που συναντούσε κανείς στις μεγάλες πρωτεύουσες της Ευρώπης, για τον συγκεκριμένο στην Βιέννη. Οι πιο ευτυχισμένες στιγμές του List υπήρξαν οι βόλτες του στην αυστριακή επαρχεία ενώ παράλληλα ξεκίνησε να αρθρογραφεί σε εφημερίδες σχετικά με την φυσική ομορφιά, αυτοπαρουσιαζόμενος ως άτομο μεγάλου πνευματικού επιπέδου. Επιπλέον, επιδίωξε την εισαγωγή των ιδεών του στο Παγγερμανιστικό κίνημα, το οποίο ηγούνταν εθνικιστές πολιτικοί όπως ο Georg Von Schoenerer και ο Δήμαρχος της Βιέννης Karl Lueger. Αργότερα, εργάστηκε στην ανακατασκευή επί της ουσίας ενός μυστικιστικού μακρινού παρελθόντος, που περιελάμβανε μια μεγάλη μυθολογία σχετικά με μία υποτιθέμενη οργάνωση ιερέων του Βόταν , την Armanenschaft. Σύμφωνα με τις αερολογίες του List, η οργάνωση είχε επιρροή και κυριαρχία μέχρι και την περίοδο του εκχριστιανισμού των Γερμανών, αλλά στην εποχή του υπήρχε μυστικώς και περιοριζόταν μεταξύ μίας μικρής ελίτ που τηρούσε τις «Άριες λαϊκές παραδόσεις» , εντός της οποίας βρισκόταν και ο ίδιος. 

Τελικώς, ο List κατάφερε να αποκτήσει ένα ευρύ αναγνωστικό κοινό και δημιούργησε την «Κοινωνία Guido Von List», η οποία χρηματοδοτείτο από ανθρώπους μεγάλου κύρους. Με τον ερχομό του Α΄ Παγκοσμιού Πολέμου, το ενδιαφέρον σε τέτοιου είδους φιλοσοφίες, αυξήθηκε, ιδίως στην Γερμανία. Εκείνη την περίοδο ο List αναλύει τα καταστροφικά στοιχεία που έχουν συνασπιστεί εναντίον των Κεντρικών Δυνάμεων, δίδοντας τους το προσωνύμιο «Το Μεγάλο Διεθνές Κόμμα», κάτι αντίστοιχο με τις σύγχρονες Παγκόσμιες Σιωνιστικές Οργανώσεις και τις Τριμερείς Επιτροπές. 

Από την άλλη έχουμε τον Adolf Josef Lanz. Ο προαναφερθείς είχε γεννηθεί στην Βιέννη σε μία Καθολική οικογένεια της μεσαίας τάξης. Όπως και ο List , ο Lanz απέκτησε ένα αριστοκρατικό πιστοποιητικό και εν συνεχεία υιοθέτησε το πομπώδες ψευδώνυμο Jőrg Lanz Von Liebenfels. Είχε ενεπνευστεί από τον List αλλά τα Αριοσοφικά ενδιαφέροντα του Lanz ήταν διαφορετικά από αυτά του πρώτου. Ως νέος άνηκε στο καθολικό μοναστικό Τάγμα των Κιστερκιανών (Βερναρδίνοι) σαν δόκιμος μοναχός, και παρόλο που έφυγε λίγο αργότερα, παρέμεινε σαγηνευμένος από τον Καθολικισμό των Μεσαιωνικών χρόνων.

Ο Lanz διαφωνούσε με τις αναπαραστάσεις του γερμανικού παρελθόντος του List, αλλά είχε και αυτός μία δική του θεωρία. Ειδικότερα, ο τελευταίος πίστευε ότι τα απομεινάρια της μυστικής ομάδας των Αρίων ιερέων υπήρχαν και στην σύγχρονη εποχή: Αυτοί ήταν οι Ναΐτες Ιππότες, το καθολικό τάγμα που για πολιτικά συμφέροντα καταδικάστηκε για αίρεση τον 14ο αιώνα και τα μέλη του κυνηγήθηκαν και θανατώθηκαν. Εν τούτοις, ο  Lanz ίδρυσε την Ordo Novi Templi (Order of the New Temple) γύρω στα 1907 στο μεσαιωνικό κάστρο Burg Werfenstein. 

Μέσω της αναλυτικής έρευνας του συγγραφέα αποδεικνύεται ότι η Αριοσοφία έπαιξε περιστασιακό ή και ανύπαρκτο ρόλο στην ανάπτυξη και την άνοδο του Εθνικού Σοσιαλισμού. Παρόλο που μπορούμε να υποθέσουμε ότι ο Χίτλερ ίσως γνώριζε τον List, δεν υπάρχει κάποια απόδειξη περί αυτού, και μόνο ένδειξη ότι διάβαζε το περιοδικό «Ostara» σαν νέος στην Βιέννη. Δεν εντυπωσιάστηκε, θα λέγαμε, με βάση τα γραφόμενα του στο «Αγών μου», όπου στηλιτεύει αυτούς τους «περιπλανώμενους Εθνικούς (vőlkisch) λογίους» και τους προγονόπληκτους αποκρυφιστές (σελ.347 Τόμος Α' , Κεφ.12 εκδ. Ελληνική μετάφραση του βιβλίου από το Zentralverlag der NSDAP, 1942). ( πατήστε εδώ για το βιβλίο)

Μεγαλυτέρας σημασίας, σε ό,τι αφορά την πολιτική του δραστηριότητα, είναι ο Rudolf Von Sebottendorf (αληθινό όνομα Adam Alfred Rudolf Glauer, γεννηθείς το 1875), παρόλο που και ο ρόλος και η προσωπικότητα του ιδίου έχει αρκετά παραποιηθεί. Ο Goodrick-Clarke σε αυτό το σημείο, έχει κάνει μια εξαιρετική δουλειά, όσον αφορά την ζωή αυτού του «Κοσμοπολίτη Ταξιδευτή». Η εμπλοκή του Sebottendorf με τον Ελευθεροτεκτονισμό, το Ισλάμ και τους Δερβίσηδες, δεν μπορεί να συνδεθεί ή να συνδυαστεί με πειστικό τρόπο με τον Παγγερμανισμό του, παρά μόνον ίσως στο ότι τον προετοίμασαν είς ό,τι αφορά την δραστηριοποίηση του στα παρασκήνια. Αυτό που θα πρέπει ωστόσο να αναγνωριστεί στον Sebottendorf είναι η οξύτητα της πολιτικής του αντίληψης, ο οποίος υπήρξε κυριολεκτικά, ο μόνος, ανάμεσα σε έναν χώρο μπερδεμένων Βαυαρών εθνικιστών και αντι-κομμουνιστών που συνειδητοποίησε τι χρειαζόταν πραγματικά η Γερμανία και ήταν αποφασισμένος να πετύχει αυτόν τον  σκοπό καταβάλλοντας δικούς του πόρους (χρήματα κτλ.). 

Αφού έγινε μέλος στο έτοιμο προς διάλυση Germanenorden το 1916, ο Sebottendorf ταχέως αναδημιούργησε το βαυαρικό τμήμα της οργάνωσης και χρησιμοποίησε τον πλασματικό αυτό πολιτιστικό σύνδεσμο ως κέντρο πολιτικής δραστηριότητας, κατά την περίοδο που η κομμουνιστική επανάσταση στην Βαυαρία βρισκόταν σε ζύμωση, υιοθετώντας το όνομα «Εταιρεία της Θούλης» ως κάλυψη με σκοπό την αποφυγή κομμουνιστικών υποψιών. Εν συνεχεία, προχώρησε στην αγορά της εφημερίδος Beobachter (Παρατηρητής), [η οποία στο μέλλον ήταν μια από τις εφημερίδες που αγοράστηκε από τους Εθνικοσοσιαλιστές και μετονομάστηκε σε «Völkischer Beobachter» (Λαϊκός Παρατηρητής) ] , συγκέντρωσε όπλα και σχεδίασε την απαγωγή του κομμουνιστή ηγέτη, Kurt Eisner. Επιπλέον, κατάφερε να τοποθετήσει κατάσκοπους εντός των τάξεων των Μπολσεβίκων και ίδρυσε τον Kampfbund Thule (Αγωνιστικός Σύνδεσμος Θούλη), μία παραστρατιωτική οργάνωση η οποία συμπτύχθη με τα υπόλοιπα Freikorps και συνέδραμαν στην επιτυχή επίθεση των τελευταίων εναντίον της Κομμουνιστικής Κυβέρνησης του Μονάχου στις 30 Απριλίου του 1919. 

Το σημαντικότερο όλων είναι ότι ο Sebottendorf αναγνώρισε την ανάγκη της ύπαρξης ενός νέου είδους πολιτικού φορέα, συγκεκριμένα ενός εθνικιστικού κόμματος με εργατική εκλογική βάση. Έτσι, προέβη στην ίδρυση της Ένωσης Γερμανών Εργατών στα 1918. Το πιο ενεργό μέλος αυτής της οργάνωσης ήτο ο Anton Drexler, ο οποίος με την σειρά του ίδρυσε το DAP (Deutsche Arbeiterpartei - Κόμμα Γερμανών Εργατών). Εν τω μεταξύ ο Αδόλφος Χίτλερ όντας ακόμη στρατιώτης, είχε προσληφθεί από την διοίκηση της Reichswehr ως κατάσκοπος πολιτικών οργανώσεων στην Βαυαρία με σκοπό την αποτροπή και την εξόντωση οιασδήποτε κομμουνιστικής πολιτικής οντότητας. Στις 12 Σεπτεμβρίου του 1919 λαμβάνει μέρος για πρώτη φορά σε συνέλευση του ολιγομελούς DAP και διακρίνεται για τις ρητορικές του ικανότητες. Ο Drexler του προτείνει την ίδια μέρα να γίνει μέλος. Ο Χίτλερ με εντολή των ανώτερων του γίνεται μέλος στις 19 Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου.Την Μάρτιο του 1920 απολύεται από τον στρατό και η  δημοφιλία του αυξάνεται συνεχώς μέσω των εκπληκτικών λόγων του, με αποτέλεσμα να αποκτήσει δύναμη εντός του κόμματος, ώστε το 1921 αναγκάζει τον Anton Drexler να παραιτηθεί και να παραδώσει στον ίδιο την προεδρία του κόμματος, πράγμα που έγινε. Πριν ο Χίτλερ καταλάβει μέσω «εσωτερικού πραξικοπήματος» το κόμμα του Drexler, είχε φροντίσει προηγουμένως να το μετονομάσει σε «Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα των Γερμανών Εργατών» (NSDAP). 

Η κάρτα μέλους του Αδόλφου Χίτλερ στο DAP

Εν τούτοις, η πολιτική καριέρα του Sebottendorf είχε τελειώσει απότομα ήδη από το 1919, όταν 7 μέλη της Εταιρείας της Θούλης συνελήφθησαν από τους Κομμουνιστές και εκτελέστηκαν στις 30 Απριλίου. Κάποια κατηγόρησαν τον Sebottendorf ότι επέτρεψε στους Κομμουνιστές να βρουν την λίστα με τα μέλη της εταιρείας, ενώ υπήρξαν και αυτοί που θεώρησαν ότι ήταν εξαρχής ένα «μακιαβελλικό» σχέδιο του προαναφερθέντος με σκοπό την δημιουργία μαρτύρων για το εθνικιστικό κίνημα. 

Εν πάση περιπτώσει, ο Sebottendorf δεν υπήρξε ποτέ άτομο που δήθεν κινούσε τα νήματα πίσω από τον Χίτλερ ή αργότερα το Τρίτο Ράιχ, το οποίο μάλιστα ήταν και εχθρικό προς εκείνον.  Ο Sebottendorf θέλοντας αργότερα να εκμεταλλευτεί την άνοδο του Χίτλερ  προς ίδιον όφελος και συγκεκριμένα για να λάβει δημοσιότητα, εφόσον ο τελευταίος είχε γίνει Καγκελαρίος , εξέδωσε το βιβλίο «Bevor Hitler kam» (Πριν έρθει ο Χίτλερ) και άρχισε να διατυμπανίζει ότι ευθύνεται ο ίδιος για την άνοδο του Χίτλερ και την δημιουργία του NSDAP. Για τις αηδίες του αυτές, ο Sebottendorf βρέθηκε το 1934 σε στρατόπεδο συγκέντρωσης ενώ αργότερα έφυγε από την Γερμανία.

Συμπερασματικά, η Αριοσοφία ή η Εταιρεία της Θούλης ήταν κινήματα, το πρώτο φιλοσοφικό ή θρησκευτικό, το δεύτερο πολιτικό (εθνικιστικό), τα οποία δεν είχαν σχεδόν καμία σχέση με τον Χίτλερ, την ιδεολογία του ή την άνοδο του ως Ηγέτη της Γερμανίας.

Στο δεύτερο μέρος του άρθρου θα αναλύσουμε τις διάφορες φιλοσοφικές θεωρήσεις και τις πολλές συνομωσιολογίες περί του Αποκρυφισμού εντός του Τρίτου Ράιχ και του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος.

(Σημείωση: Τα βιβλία διατίθενται σε ηλεκτρονική μορφή για τυχόν αμφισβητούντες της αυθεντικότητας των γραφομένων)

Δείτε επίσης: Μέρος Β'