Μυστικιστικές θεωρήσεις εντός του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος πριν και κατά την περίοδο της Ε/Σ διακυβέρνησης
Όπως αναφέρθηκε στο Μέρος Α' του άρθρου, ο τεράστιος όγκος των θεωριών συνωμοσίας περί των Εθνικοσοσιαλιστών, η υποτιθέμενη σχέση τους με την μαύρη μαγεία με σκοπό την παρουσίαση των ως το απόλυτο κακό, η ανύπαρκτη σχέση του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος των Γερμανών Εργατών με τον Ελευθεροτεκτονισμό και τους Αριοσοφιστές, είναι προϊόντα συγγραφέων που τα βιβλία των μπορούν να χαρακτηριστούν κυριολεκτικώς, μυθιστορήματα, αλλά και προπαγάνδα βγαλμένη από τα ιουδαϊκά σπλάχνα των ταινιών του Χόλυγουντ (επί παραδείγματι η σειρά ταινιών Ιντιάνα Τζόουνς, κατά την οποία οι «Ναζί» κυνηγούν το Άγιο Δισκοπότηρο ή την Κιβωτό της Διαθήκης του Γιαχβέ).*
Εφόσον αρχικώς έγινε ιστορική αναδρομή στα αποκρυφιστικά και αριοσοφικά κινήματα της Γερμανίας και της Αυστρίας κατά την περίοδο προ του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και κατά την περίοδο του μεσοπολέμου, στον παρόν σκέλος θα διερευνηθεί κατά πόσο αυτές οι θεωρίες εισχώρησαν εντός του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος και εφόσον αυτό έγινε, ποίες ήσαν οι προσωπικότητες που τις εξέφρασαν και πώς αντιμετωπίστηκαν από το υπόλοιπο Κόμμα.
Σημείο εκκίνησης της διερεύνησης είναι οι ισχυρισμοί του Χέρμαν Ράουσνινγκ (Hermann Rauschning) στο βιβλίο του «Hitler Speaks». Πριν ξεκινήσουμε να αναλύουμε το βιβλίο κρίνεται απαραίτητο να δώσουμε μια εικόνα για την αισχρότατη αυτή προσωπικότητα. Ο Rauschning ιδεολογικώς θα χαρεκτηρίζετο συντηρητικός ή αστικός «εθνικιστής». Το γεγονός αυτό τον έκανε να νιώσει ξένος ως προς τις ιδέες και ειδικά τον αντισημιτισμό και τον σοσιαλισμό του NSDAP [1][2]. O συγκεκριμένος εισήλθε στο NSDAP το 1933 και παρέμεινε μόνο για έναν χρόνο (1933-34), υπό την ιδιότητα του Προέδρου της Γερουσίας του Danzig. Ο προηγούμενος πρόεδρος της Γερουσίας, ο Ernst Ziehm αντιπαθούσε σε μεγάλο βαθμό τον Rauschning όπως επίσης και ο Albert Forster, ο μελλοντικός Εθνικοσοσιαλιστής Gauleiter (τοπάρχης/τομεάρχης) του Danzig. Μάλιστα η αυθάδεια του Rauschning τον έφτασε στο σημείο να δηλώσει σε συνέντευξη τύπου του, τον Ιανουάριο του 1934 πως : «Ο Albert Forster πρέπει να εξαφανιστεί από το Danzig»[3]. Στις εκλογές του Απριλίου του 1935 υπεστήριξε τους υπέρμαχους του Συντάγματος του Danzig, το οποίο είχε τεθεί υπό της Κοινωνίας των Εθνών και δεν θα επέτρεπε ποτέ την ένωση της πόλης με την Γερμανία. Παραλλήλως υποστήριξε την συνεργασία με τους Πολωνούς.[1] Το τελευταίο αυτό αποτελεί υπονοούμενο για ενδεχόμενες υποχωρήσεις των απαιτήσεων των Γερμανών της πόλης έναντι των Πολωνών. Φυσικά, αυτό δεν έγινε δεκτό από το NSDAP, ειδικά από την στιγμή που οι Γερμανοί αποτελούσαν την συντριπτική πλειοψηφία στην πόλη (Γερμανοί 98%, Πολωνοί 1%, 1% Άλλες εθνότητες με βάση την απογραφή του 1938) [4]. Έχοντας δείξει το αληθινό του πρόσωπο, ο Rauschning κατέφυγε το 1936 στην Πολωνία, αργότερα, το 1937 στην Ελβετία, το 1938 στην Γαλλία και το 1939 στην Βρετανία. Εκεί προσπάθησε να παίξει ρόλο στο German Freedom Party, συντηρητικό κόμμα Γερμανών εμιγκρέδων αλλά τελικώς συνεκρούσθη με τον αρχηγό του κόμματος, Speicher, ο οποίος θεώρησε ότι ο Rauschning έχει σαν κίνητρο το ατομικό του συμφέρον και όχι την ιδεολογία.[1] Μια ένδειξη περί αυτού αποτελεί και το γεγονός ότι ο τελευταίος εισήλθε στο NSDAP κατά το 1933, δηλαδή κατά την περίοδο της επιτυχίας του Χίτλερ. Όπως ήταν αναμενόμενο πολλοί προσπάθησαν να επωφεληθούν από την επιτυχία αυτή, εκείνη την περίοδο, και εισήλθαν στο Κόμμα έτσι ώστε να καρπωθούν σαν παράσιτα τους αγώνες των Εθνικοσοσιαλιστών. Απεκηρύχθη εξάλλου από τους τελευταίους ως ένας τέτοιος «αργοπορημένος». [5]
Το 1941 μεταναστεύει στις ΗΠΑ και λαμβάνει αμερικανική υπηκοότητα το 1942. Παράλληλα έχει επιδοθεί σε έναν αντιναζιστικό αγώνα από το 1938 εκδίδοντας βιβλία-μυθιστορήματα με σκοπό να πλήξει το Εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς, ως τυπικός δεξιός «πατριώτης», όμοιος με τους επίσης «πατριώτες» συνωμότες της 20ης Ιουλίου του 1944. Μερικά από τα βιβλία του είναι τα εξής: "Voice of Destruction" (1939), "Hitler Speaks" (1939), "Hitler Could not Stop" (1939), "Hitler and the War" (1939), "Germany's Revolution of Destruction" (1939). Ελπίζω πως οι τίτλοι αρκούν για να καταλάβει ο μέσος αναγνώστης περί τίνος πρόκειται...
Αυτό όμως που μας ενδιαφέρει στο παρόν άρθρο είναι ο Αποκρυφισμός και σε αυτόν θα επιστρέψουμε. Ο προαναφερθείς συντηρητικός πραγματεύεται στο βιβλίο που παρατίθεται σε ηλεκτρονική μορφή ότι ο Χίτλερ είχε εμπλακεί σε τελετές μαύρης μαγείας και αναφέρει επίσης την παρουσία ένος πρώιμου στελέχους του NSDAP στις συναντήσεις, ονόματι Marthe Kuntzel, ο οποίος κατά τον Rauschning, ήταν θεοσοφιστής αλλά και ακόλουθος του Βρετανού αποκρυφιστή Alleister Crowley. Επιπλέον το Κεφάλαιο 4 του ίδιου βιβλίου ( σελ.55) έχει τίτλο (αναφερόμενο στον Χίτλερ): «Αντίχριστος». Για καλή τύχη της ανθρωπότητος και προς χάριν της ιστορικής αληθείας, ο Ελβετός ιστορικός Wolfgang Hänel, μετά από πολλά χρόνια ιστορικής ερεύνης, απέδειξε την δεκαετία του 1980 ότι το βιβλίο του Rauschning πρόκειται περί απάτης[6][7]. Επιπλέον κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο συγγραφέας του βιβλίου συναντήθηκε μόνο 3-4 φορές με τον Χίτλερ και όχι τις εκαντοντάδες φορές που ο Rauschning ισχυρίζεται, το γεγονός μάλιστα, ότι ήτο ένας άγνωστος επαρχιακός αξιωματούχος, ενισχύει το παραπάνω συμπέρασμα και φυσικά καθιστά φαντασιώσεις όλα αυτά τα οποία ο Χίτλερ δήθεν αποκαλύπτει εντός του βιβλίου (πχ. Σχέδια για μια τεράστια γερμανική αυτοκρατορία που εκτείνεται από την Ευρώπη μέχρι την Νότια Αφρική και από εκεί το Μεξικό και τις ΗΠΑ!). Τον Hänel επέκρινε το περιοδικό Der Spiegel και η Die Zeit σε άρθρα τους το 1985 [8][9].
Για το βιβλίο του Rauschning, ο κατεξοχήν βιογράφος του Χίτλερ (και καθεστωτικός ιστορικός), Ian Kershaw, δήλωσε: «Σε καμία περίπτωση δεν έχω παραθέσει σαν πηγή το βιβλίο του Rauschning "Hitler Speaks", έργο το οποίο σήμερα θεωρείται πως έχει τέτοια έλλειψη αυθεντικότητος, που θα ήταν καλύτερα, να μην λαμβάνεται υπόψιν μας καθόλου»[10]. Τέλος, ο ιστορικός Richard Steigmann-Gall, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το εν λόγω βιβλίο είναι εξ ολοκλήρου πλαστό.[11] Παρά τις προφανείς αυτές διαπιστώσεις ακόμα πολλοί «ιστορικοί» με πολιτικά συμφέροντα και ιδεολογικά κίνητρα, ιδίως εκείνοι ιουδαϊκής καταγωγής, προσπαθούν να πείσουν ότι το βιβλίο είναι αληθέστατο. Το τραγικότερο όλων είναι ότι οι πρώιμοι βιογράφοι του Χίτλερ βασίστηκαν σε πάρα πολύ μεγάλο μέρος, στο συγκεκριμένο βιβλίο...
Εν τούτοις, πριν μεταβούμε στον μεσοπόλεμο πρέπει να διευκρινιστεί ότι ένα παράγωγο του Χόλυγουντ, των προσπαθειών του συστήματος προς δαιμονοποίηση του Εθνικού Σοσιαλισμού και της προώθησης των «Νέο-Ναζί» (σκίνχεντς και άλλα παρακμιακά φαινόμενα) είναι και ο λεγόμενος «Εσωτερικός Χιτλερισμός». Ο συγκεκριμένος εκφράστηκε μεταπολεμικώς κυρίως από την Μαξιαμιανή Πόρτας, την γνωστή στους περισσότερους Εθνικοσοσιαλιστές ως Savitri Devi, και από τον Miguel Serrano. Οι δύο αυτοί σε καμία περίπτωση δεν ασπάζονταν πραγματικά την εθνικιστική, εργατική και πάνω από όλα ρεαλιστική κοσμοθεωρία του Εθνικού Σοσιαλισμού αλλά την διέστρεψαν, «μπολιάζοντας» με ξένα ως προς την Ευρώπη στοιχεία και άσχετα με την ιδεολογία. Έτσι, λοιπόν κατασκεύασαν τον «Εσωτερικό Χιτλερισμό» ο οποίος αποτελεί ένα είδος νεοπαγανιστικής θρησκείας, βασισμένη στον νορδικισμό, στην βόρεια μυθολογία, και σε άλλες ινδουιστικές και θεοσοφικές θεωρήσεις. Μάλιστα ο Serrano εξέδωσε το τελευταίο του βιβλίο το 1984 με τον κωμικοτραγικό τίτλο «Χίτλερ ο τελευταίος Αβατάρ». Προσέτι, στον «Εσωτερικό Χίτλερισμό» του Serrano συμπεριλαμβάνεται η λατρεία του Εωσφόρου ως θεού του φωτός, όπως και του Βισνού, ως αντίστοιχο του Βόταν/Όντιν[12], όπως επίσης το ίδιο ισχύει και στον αντίστοιχο εσωτερισμό της Devi.[13] Με αυτές τις μεταπολεμικές αηδίες καταλήγουμε στο να μετατρέπουμε τον Εθνικοσοσιαλισμό εν συναρτήσει με τα ψεύδη των Ιουδαίων περί αποκρυφισμού, σε αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Έχουν γίνει ακόμα και προσπάθειες από νεοναζί να συνδέσουν την ρομαντική μας ιδεολογία με την Gothic μόδα και τον Σατανισμό, με την ηλίθια και προπαγανδιστική εντύπωση ότι ο Εθνικοσοσιαλισμός χαρακτηρίζεται από μισανθρωπισμό. Προφανώς αυτά τα πράγματα δεν λαμβάνονται στα σοβαρά από συνειδητοποιημένους Εθνικοσοσιαλιστές και καλό θα ήταν να απομακρυνθούν από τον χώρο μας άμεσα.
Αφού αναλύθηκαν τα παραπάνω, έφτασε η στιγμή να μιλήσουμε περί των προσωπικοτήτων που κατηγορούνται για αποκρυφισμό, μαγεία και άλλα συναφή:
• Αδόλφος Χίτλερ
Ο Χίτλερ είναι ο άνθρωπος που θα μπορούσε να κατηγορηθεί λιγότερο από τον οποιονδήποτε ίσως όσον αφορά τις υποτιθέμενες «αποκρυφιστικές δραστηριότητες». Όπως είχε αποδειχθεί στο πρώτου σκέλος του άρθρου, ο Χίτλερ κορόιδευε και γελοιοποιούσε στο «Αγών μου» τους Γερμανούς εθνικούς που όπως γράφει, ήταν κατά την γνώμη του και οι χειρότεροι δειλοί. Επιπλέον κατεδείχθη παραπάνω ότι οι κατηγορίες και τα βιβλία του Rauschning δεν είναι τίποτε άλλο από πλαστογραφίες και αντιναζιστική προπαγάνδα. Σύμφωνα με το βιβλίο που παρετέθη ("The Occult Roots of Nazism") στο πρώτο μέρος του άρθρου, αποδεικνύεται ότι ο Χίτλερ δεν ήταν μέλος της Εταιρείας της Θούλης και πως δεν υπάρχει απόδειξη πως ούτε καν παρερεύθη σε εκδήλωση της. Το ίδιο ισχύει και για πολλά άλλα μέλη του NSDAP τα οποία αν παρευρέθηκαν ποτέ σε εκδήλωση της Εταιρείας, ήσαν εκεί απλά ως καλεσμένοι. Εξαρχής βέβαια η τελευταία δεν ήταν κάτι «δαιμονικό» αλλά εθνικιστική οργάνωση και ο Sebottendorf είχε εξαφανιστεί από την πολιτική σκηνή ήδη από το 1919. Τέλος, σε λόγο του στην Νυρεμβέργη στις 6 Ιανουρίου 1938, ο Φύρερ του γερμανικού έθνους δήλωσε: «Δεν θα επιτρέψουμε σε μυστικιστές να παρεισφρήσουν στο κίνημα μας. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι Εθνικοσοσιαλιστές αλλά κάτι άλλο -Εν πάση περιπτώσει, κάτι που δεν έχει σχέση με εμάς.[...]» [14]
• Karl Maria Willigut
Το μόνο ίσως ακόμα αξιόπιστο βιβλίο εκτός του Goodrick-Clarke, περί του θέματος στο οποίο αναφερόμαστε, αποτελεί το «The Secret King: Karl Maria Wiligut: Himmler’s Lord of the Runes»**. Το πλεονέκτημα αυτού του βιβλίου είναι ότι αποτελεί μία συλλογή επί της ουσίας, των «αληθινών αρχείων περί του Αποκρυφισμού του Τρίτου Ράιχ». Όπως γράφει ο ίδιος ο συντάκτης στον πρόλογο (σελ.12): «Υπάρχει μία πραγματική βιομηχανία γύρω από τα φλογερά βιβλία περί του "ναζιστικού αποκρυφισμού", παρόλα αυτά λίγοι άνθρωποι είχαν την ευκαιρία να εξετάσουν αληθινά αρχεία τοιαύτης φύσεως -και είναι φανερό ότι οι συγγραφείς αυτών των ιστοριών φθηνής μυθοπλασίας, δεν έκαναν καμία προσπάθεια περί αυτού! [...] Εξαιρουμένων των φανταστικών ιστοριών περί ναζιστικού αποκρυφισμού, γίνονται συχνά ισχυρισμοί περί της "παγανιστικής" ατζέντας του Τρίτου Ράιχ, ειδικά της οργάνωσης των ϟϟ του Himmler.»
Ο συντάκτης κάνει αναφορά σε ένα εγχειρίδιο που είχε εκδοθεί το 1939 από τον Fritz Weitzl «Die Gestaltung der Feste im Jahres- und Lebenslauf in der SS-Familie» (The Structuring of Festivals during the Year and Life of the SS-Family) και δηλώνει πως το βιβλίο εκδόθηκε σε μικρό και συγκεκριμένο αριθμό αντιτύπων, πράγμα που μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι απευθυνόταν σε μία μειονότητα εντός των ϟϟ. (σελ.36)
Ο Himmler πράγματι ήταν ένας από αυτούς που απέβλεπαν σε μια νεοπαγανιστική διαμόρφωση των ϟϟ και ένας από τους λίγους πάνω στους οποίους είχε επιρροή ο Willigut, ο οποίος ησχολείτο με τους Ρούνους. Ο Willigut θα μπορούσαμε να πούμε πως ήταν ο μόνος γνωστός ή ισχυρός αποκρυφιστής εντός των ϟϟ και αν υποθέσουμε πως είχε επιρροή επί συγκεκριμένων προσώπων είχε σαφώς και αντιπαράθεση με άλλα. Ο Willigut και γενικώς οι εσωτεριστές ελάμβαναν σκληρή κριτική από την Ahnenerbe, η οποία λειτουργούσε με ακαδημαϊκές προδιαγραφές και αντικειμενικές βάσεις. Το 1933 ήταν το έτος που ο εν λόγω «ρουνολόγος», εισήλθε στα ϟϟ και λειτουργούσε έκτοτε ως προσωπικός σύμβουλος του Himmler και ήταν εκτός της Ahnenerbe, καθώς όπως δηλώνει ο συγγραφέας του βιβλίου, οι «έρευνες» του Willigut ήταν «φανταστικές/μυθοπλασίες». Γενικώς ο τελευταίος είχε μια ,όχι και τόσο, σημαντική θέση στα ϟϟ και τα καθήκοντα του περιορίζονταν σε διακοσμητικές ιδέες για το Κάστρο Βέβελσμπουργκ ή τον σχεδιασμό τελετών και αντικειμένων ως αναβίωση των αρχαίων γερμανικών, καθώς αυτά συνάρπαζαν τον Himmler. Μια από τις εσωτεριστικές πρακτικές του Willigut, ήταν η κατασκευή γερμανοπρεπών και αρχαιοπρεπών εικόνων και αντικειμένων έτσι ώστε μέσω αυτών και της σύνδεσης των με το υποσυνείδητο, θα «ξεκλειδωθούν» προγονικές μνήμες, με αποτέλεσμα να ανακατασκευαστεί η προγονική πίστη. Το συγκεκριμένο δεν είναι άσχετο ως προς την ψυχολογική θεωρία του Jung, μέγιστου εχθρού του Εβραίου ανωμάλου Sigmund Freud. Ο Jung είχε διατυπώσει την θεωρία του συλλογικού ασυνειδήτου της φυλετικής ψυχής και αρχετύπων, και εδώ λοιπόν ήταν που κατέληγε στην «φυλετική μνήμη». Η πίστη αυτή του Jung στο συλλογικό ασυνείδητο, ήταν που τον οδήγησε στο να δηλώσει το 1938, σε συνέντευξη που δημοσιεύθηκε το 1942 [15] πως «ο Χίτλερ είναι η φωνή 78.000.000 Γερμανών» και πως «δίχως τον γερμανικό λαό θα ήτο ένα τίποτα». Ίσως για αυτό ακριβώς τον λόγο, ο Φύρερ τόνιζε την μεγάλη σημασία της «Volksgemeinschaft», της λαϊκής κοινότητος. Καθώς ως άτομα είμαστε μηδενικά σε περίπτωση που χαθεί η λαϊκή κοινότητα, πράγμα που ήδη συμβαίνει σήμερα και κανείς δεν δύναται να αρνηθεί τις καταστροφικές συνέπειες που επερίφθησαν των Ευρωπαϊκών λαών.
Δεν ήταν λοιπόν άσχετο που πολλοί εθνικιστές αποκρυφιστές είχαν εντρυφήσει στην «Άρια ψυχολογία» του Jung, εφόσον εκείνος συνδύαζε την φυλή με την ψυχή.
 |
| Τελετουργικά αντικείμενα των ϟϟ σχεδιασμένα από τον Willigut-ξεκάθαρες οι επιρροές του εσωτερισμού στον αετό περιτριγυρισμένο με μυστικιστικά σύμβολα και Ρούνους |
Εν τούτοις, πολλοί θα ήσαν εκείνοι οι οποίοι επιθυμούν αυτήν την στιγμή να παρουσιάσουν τα ϟϟ , ως μία φωλιά αποκρυφιστών είτε για καλό είτε για κακό, ωστόσο όπως καταδεικνύει ο Flowers (ο συγγραφέας του βιβλίου που παραθέσαμε άνωθεν), ο Willigut είχε σημαντικούς εχθρούς εντός της οργάνωσης ειδικά εντός της Ahnenerbe. Το 1938, ο Επιτελάρχης του Himmler, Karl Wolff, διέλυσε το τμήμα που ηργάζετο ο Willigut, αφού έμαθε ότι είχε εγκλειστεί σε ψυχιατρείο το 1924 κατά παράκληση της γυναικός του.Ο Himmler ντροπιάστηκε έπειτα από αυτό το γεγονός. Δεν πρέπει εξάλλου να μας εκπλήσσουν οι απόψεις του Willigut καθώς μόνον μισότρελοι άνθρωποι θα πίστευαν σε τέτοια πράγματα. Από τότε και στο εξής ο τελευταίος χάθηκε στην λήθη και τελικά απεβίωσε το 1946. Πριν αφήσουμε τον Willigut πρέπει να σημειώσουμε ότι η θρησκεία του δεν ήταν η πίστη στον Βόταν, αλλά η Irmin-Kristianity, επηρεασμένος προφανώς από τις θεωρίες του Guido Von List σε μια προσπάθεια Αριοποιήσεως του Χριστιανισμού. Τέλος, σύμφωνα με τον Flowers ο Willigut υπήρξε ο πιο σημαντικός κρίκος του Εθνικού Σοσιαλισμού με τον Εσωτερισμό, και όπως διαφαίνεται, δεν επηρέασε σε τίποτα την κυβέρνηση, αλλά ούτε και τα ίδια τα ϟϟ, εντός των οποίων είχε πολλούς εχθρούς, με αποτέλεσμα να εκδιωχθεί.
Στην πραγματικότητα αμφιλεγόμενοι θρησκευτικώς Εθνικοσοσιαλιστές, όπως ο Dietrich Eckart, για τον οποίο έχουν λεχθεί τόσα πολλά, φυσικά χωρίς την παραμικρή απόδειξη, απλώς πρέσβευε έναν Γερμανικό Χριστιανισμό:
• Alfred Rosenberg
Ο καθηγητής James B. Whisker καταδεικνύει στο βιβλίο του «The Philosophy of Alfred Rosenberg» ότι ο Rosenberg στην πραγματικότητα ήτο εμπνευσμένος από τον γνωστικιστικό χριστιανισμό και συγκεκριμένα την χριστιανική αίρεση των Αλβιγίνων ή Καθαρών. Μέσω αυτής της αιρέσεως ο Rosenberg βρίσκει ένα εργαλείο μέσω του οποίου θα επέλθει η κάθαρση του Χριστιανισμού από τα ιουδαϊκά στοιχεία τα οποία εισήχθησαν από τον Απόστολο Παύλο. [16] Επιπρόσθετα, υπήρξε ένα μεγάλο κίνημα Προτεσταντών κατά τον 18ο και 19ο αιώνα που υποστήριξε την αφαίρεση της Παλαιάς Διαθήκης από την θρησκεία, ο Rosenberg διατήρησε αυτή την κληρονομιά.[17] Ένας από τους προδρόμους του γερμανικού ρομαντισμού ως εκ τούτου και του γερμανικού Εθνικοσοσιαλισμού, ο γαμπρός του Richard Wagner, Houston Steward Chamberlain, Φυλετιστής και γερμανόφιλος, γνωστός ήδη στην Γερμανία επί Γουλιέλμου, ήταν εκείνος που προώθησε πρώτος την ιδέα ότι ο Ιησούς δεν ήταν Εβραίος αλλά Γαλιλαίος. [18] [19] Ο Chamberlain επηρεάσε σημαντικά την σκέψη του Rosenberg. Πέρα από το γεγονός ότι η όποια επιρροή του Rosenberg επί του Χίτλερ ή του Τρίτου Ράιχ χρήζει ερεύνης και συζητήσεως καθότι είναι αμφιλεγόμενη λόγω των πολλών διαφωνιών του Φύρερ με τον πρώτο, επί παραδείγματι όσον αφορά το βιβλίο του «Ο Μύθος του 20ου αιώνος», με τον Χίτλερ να δηλώνει ότι τα γραφόμενα δεν αποτελούν τις επίσημες θέσεις του κόμματος,[20] ο στόχος του Ρόζενμπεργκ για μια εθνική γερμανική θρησκεία φαίνεται να ευθυγραμμίζεται με την επιθυμία του Φύρερ για μια ενωμένη εθνική γερμανική εκκλησία όπως καταδεικνύεται στο βιβλίο του Steigmann-Gall «The Holy Reich: Nazi Conceptions of Christianity»
• Dietrich Eckart
Ο Dietrich Eckart, γνωστός ποιητής και γνωστός συγγραφέας θεατρικών έργων από την περίοδο του Γουλιέλμου ΙΙ, ήταν ο μέντορας του Alfred Rosenberg και του Αδόλφου Χίτλερ από την αρχή της πολιτικής τους σταδιοδρομία. Εδώ και πολλά χρόνια έχουν υπάρξει προσπάθειες σύνδεσης του, με «σκοτεινούς κύκλους» καθώς υπήρξε κεντρικό πρόσωπο στην δημιουργία του NSDAP. Σύμφωνα με τον Ravenscroft, ο Eckart είπε στο νεκροκρέβατο του πως είχε μυήσει τον Χίτλερ στο «Μυστικό Δόγμα» και πως είχε «ξεκλειδώσει τις δυνάμεις της αστρικής του επικοινωνίας» χωρίς όμως να παραθέτει κάποια πηγή για αυτό.[21] Επιπλέον, δηλώνει ότι ο εν λόγω Γερμανός εθνικιστής , υπήρξε «αφοσιωμένος σατανιστής», «ειδικός στις τελετουργίες μαύρης μαγείας» και επίσης φυσικά «μέλος της Εταιρείας της Θούλης».[22]
Σε όλη αυτή την μυθολογία, η οποία μεθ'επιμονής διαδίδεται από πλαστογράφους όπως ο Ravenscroft, ο Pauwels και ο Bergier, απαντάει ο Goodrick-Clarke με το βιβλίο του, (το οποίο παρατίθεται σε ηλεκτρονική μορφή στο πρώτο μέρος του άρθρου) στο κεφάλαιο «The Modern Mythology of Nazi Occultism», σελ. 217, και μεταξύ άλλων αναφέρει ότι ο Rudolf Hess, ο Alfred Rosenberg, ο Dietrich Eckart και άλλα υποτιθέμενα μέλη της Θούλης, ήταν απλώς καλεσμένοι σε εκδηλώσεις, ενώ μάλιστα το ιδεολογικό εύρος των καλεσμένων ήταν μεγάλο και περιελάμβανε άτομα της «Δεξιάς» , όπως για παράδειγμα πολιτικούς ακτιβιστές από το Nationalliberale Partei (Εθνικό Φιλελεύθερο Κόμμα), το οποίο ήταν ξεκάθαρα συντηρητικό και, όπως υποδηλώνει το όνομα, υπέρ του Φιλελευθερισμού.
Ειρωνικά, ο «σατανιστής» Eckart, βάσιζε την κοσμοθεωρία του σε μια ηρωική απεικόνιση του Χριστού και την χριστιανική αποστολή της Γερμανίας. Στο έργο του «Bolshevism from Moses to Lenin» (1923), ο Λούθηρος κατακρίνεται για την ιουδαϊκή επιρροή που είχε λάβει από την Παλαιά Διαθήκη, της σημαντικότητας της τελευταίας στην Λουθηρανή Θεολογία και τον τρόπο που ο εκείνος την ερμήνευε.[22] Επιπλέον γράφει ότι ο Χριστός δεν υπήρξε τίποτα άλλο παρά ειλικρινής με τους Εβραίους και πως δεν ήταν Εβραίος αλλά Γαλιλαίος, δηλαδή από την χώρα των Εθνικών-Γκοΐμ. [23] Παρακάτω αναφέρει ότι ο Χριστός δεν ανέχτηκε τους Εβραίους και τους χτύπησε με το μαστίγιο Του, καταδικάζοντας τους Φαρισαίους (το τότε Ραββινικό ιερατείο), λέγοντας ότι είναι οι υιοί του Διαβόλου. Το NSDAP, όπως γράφει, «υπερασπίζεται τα χριστιανικά θεμέλια του έθνους χωρίς ψυχικές επιφυλάξεις[...] Αλλά εμείς θέλουμε Γερμανικότητα, θέλουμε αυθεντικό χριστιανισμό». [23] Κατά τον Eckart, ήταν ο εβραίος Παύλος ο οποίος είχε διαστρεβλώσει τον Χριστιανισμό και τον έφερε στους Εθνικούς ως παράγοντα αδυναμίας και υπονόμευσης. Αυτά είναι ιδέες όπως προαναφέρθηκε που ήσαν συχνές μεταξύ Γερμανών θεολόγων του 19ου αιώνος.
Γραμμένο ως διάλογος μεταξύ του Χίτλερ και του Eckart, στο βιβλίο , γίνεται αναφορά πως αμφότεροι είναι Καθολικοί, και πως για αυτόν ακριβώς τον λόγο πρέπει να μιλήσουν εναντίον του ιουδαϊκού δηλητηρίου που έχει μολύνει την Εκκλησία τους. Εκεί παρέμενε μία αμόλυντη Καθολική πίστη, παρά τις όποιες διεφθαρμένες απόψεις έχουν επιρροή στην Εκκλησία ανά καιρούς. Ο Τζιορντάνο Μπρούνο, κάηκε στην πυρά, και ήταν ένας από εκείνους που είχαν μιλήσει εναντίον των Εβραίων, αποκαλώντας τους μία «μιασματική, επικίνδυνη και όμοια με την λέπρα, φυλή». Ο Χίτλερ απάντησε πως «η Ρώμη, θα συνέλθει αλλά μόνον αν ανασυνταχθούμε εμείς πρώτα. Και μια μέρα θα μπορέσουμε να πούμε ότι η Εκκλησία είναι ξανά, ενωμένη».[24] Ο Eckart αποκρίθηκε πως αυτό θα συμβεί μόνον όταν οι χριστιανοί αποκαθάρουν την Εκκλησία από τις εβραϊκές της επιρροές, οι οποίες έχουν διασπάσει τους Χριστιανούς. Όσον αφορά τον Προτεσταντισμό, οι ιουδαϊκές επιρροές, κατά τον τελευταίο, υπήρχαν εντονότερα εκεί εν συγκρίσει με τον Καθολικισμό. Έβλεπε την διάσπαση των Εκκλησιών από τον Λούθηρο σαν δυστύχημα των Χριστιανών και διαλυτική την αιματηρή διαμάχη αναμεταξύ των Γερμανών, ενώ η πολεμική εναντίον των ιουδαϊκών επιρροών παραμερίσθηκε. Ο Λούθηρος έπρεπε να είχε επικεντρωθεί στους Εβραίους που υπονόμευσαν την Εκκλησία και όχι στην ίδια την Εκκλησία σαν οργανισμό.[25] Κατά τον Steigmann-Gall, η κοσμοθεωρία του Eckart βασιζόταν στον χριστιανισμό. Έβλεπε τον κόσμο με τρόπο δυϊκό, σαν την μάχη Χριστού και Αντιχρίστου. Η μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο σύγκρουση, ήταν ένας πόλεμος μεταξύ «Γερμανισμού και Εβραϊσμού», η μάχη του φωτός εναντίον του σκότους. [26]
Εν κατακλείδι, η Αριοσοφία δεν είχε καμία σχέση με την ανάπτυξη και την άνοδο του Εθνικοσοσιαλισμού, η Εταιρεία της Θούλης ήταν μια εθνικιστική οργάνωση η οποία διαλύθηκε το 1919 μετά το φιάσκο με τους ομήρους, δεν υπάρχει απόδειξη ότι μέλη της Εταιρείας ήταν ταυτοχρόνως μέλη του NSDAP ή ότι ιδρυτικά και σημαίνοντα στελέχη του τελευταίου, συμμετείχαν στην Θούλη. Όπως κατεδείχθη λεπτομερώς στα δύο σκέλη του άρθρου, άτομα όπως ο Rosenberg ή ο Hess ήταν απλώς καλεσμένοι. Ο ίδιος ο Φύρερ ουδέποτε είχε σχέση με την συγκεκριμένη οργάνωση. Όσον αφορά τον αποκρυφισμό εντός του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος και κατά την διακυβέρνηση του μπορούμε να πούμε ασφαλώς ότι μόνον ο διαπιστευμένα σχιζοφρενής, Willigut, ήταν εσωτεριστής και ο μόνος ίσως υποστηρικτής του να ήτο ο Himmler αρχικώς, έχοντας την γνωστή, ίσως και αυτιστική εμμονή με τις «γερμανικές ρίζες» και τα ουτοπικά σχέδια του περί μετατροπής των ϟϟ σε ελίτ Γερμανών που τηρούσαν τα αρχαία έθιμα. Παρόλα αυτά ο Willigut είχε σημαντικούς εχθρούς μέσα στην οργάνωση. Ένα παράδειγμα της αποστροφής της Ahnenerbe προς τον αποκρυφισμό και τις εσωτεριστικές πρακτικές είναι το εξής περιστατικό. Τον Αύγουστο του 1934, ο Willigut παρουσίασε έναν γνωστό του αποκρυφιστή που είχε δηλώσει ότι ενδιαφέρεται στην γερμανική προϊστορία, τον August Kirchhoff, στην Ahnenerbe, και ο τελευταίος όντας πεπεισμένος πως έχει την κάλυψη του πρώτου κατέθεσε μέσα σε λίγο καιρό πολυάριθμες εκθέσεις του γεμάτες ανοησίες, εξαντλώντας έτσι την υπομονή των ακαδημαϊκών. Ένας ακαδημαϊκός των ϟϟ που είχε την αρμοδιότητα να αξιολογήσει ευρήματα του Kirchhoff, μεταξύ αυτών και ένας αρχαίος τελετουργικός λίθος, ανέφερε πως ο εν λόγω αποκρυφιστής δεν γνώριζε πως να αξιολογήσει αρχαιολογικά ευρήματα, η χρονολόγηση που έκανε στο μνημείο ήταν ελεεινή και πως στην βιβλιοθήκη του υπήρχαν αποκρυφιστικά βιβλία του List, του Koerner και του Gorsleben, αλλά ούτε ένα ακαδημαϊκό έργο σχετικά με την προϊστορία.[27][28] Όταν η Ahnenerbe απέρριψε στις αρχές του 1938 μία έκθεση του Kirchhoff για την Εκκλησία, εκείνος θυμωμένος υπεστήριξε ότι πίσω από την Ahnenerbe βρίσκεται μια Καθολική συνομωσία. Έχοντας ανεχτεί για πολύ καιρό τις αηδίες του Kirchhoff, η ακαδημαϊκή οργάνωση ακολούθησε μια σκληρή γραμμή, και διακήρυξε ότι ο συγκεκριμένος είναι «φαντασιόπληκτος του χειρίστου είδους» και πως οι εκθέσεις του αποτελούν «σκουπίδια».[27][29] Όσον αφορά τον ίδιο τον Χίτλερ, κορόιδευε και σιχαινόταν τους εσωτεριστές και τους προγονόπληκτους εθνικούς [ιδέ Α' Μέρος], θεωρούσε γελοία την αστρολογία, δεν πίστευε σε προφητείες [30] ενώ ταυτόχρονα είχε όρια όσον αφορά την ηθική [31] και πίστευε σε Ανώτερη Δύναμη πράγμα που δείχνει ένα πολύ ισορροπημένο άνθρωπο και ιδεολογικά και πνευματικά. Γενικώς ήταν αντίθετος με την μετατροπή των ϟϟ σε νεοπαγανιστική οργάνωση. Ο Himmler είχε επουσιώδη επιρροή εντός της οργάνωσης όσον αφορά αυτά τα ζητήματα. Μάλιστα τον Νοέμβριο του 1940 ο Himmler αναγκάστηκε να τηρεί τους κανόνες περί της ανεξιθρησκείας εντός των ϟϟ και όποιες προσπάθειες του για αντικατάσταση εορτών (λ.χ. τα Χριστούγεννα) ανετράπησαν. [32] Επιπλέον ο Himmler απέτυχε στην προσπάθεια του να απομακρύνει τα ϟϟ από τον Χριστιανισμό. «Δύο τρίτα (2/3) των Allgemeine-ϟϟ παρέμειναν στην Εκκλησία -54.2% αυτών Προτεστάντες και 23.7% Καθολικοί» [33]
Ο Εθνικοσοσιαλισμός δεν υπήρξε στα εκατομμύρια μέλη του και τα ανώτερα κλιμάκια του ποτέ υπέρ του Εσωτερισμού. Όποιος επιθυμεί να ασχοληθεί με τον Εσωτερισμό, δεν μπορεί να καλείται Εθνικοσοσιαλιστής κατά τα λόγια του ιδίου του Αδόλφου Χίτλερ και εκτός αυτού ούτε και Εθνικός ή οπαδός της αρχαίας θρησκείας, καθώς ο εσωτερισμός στηρίζεται σε ανατολίτικες και εβραϊκές δοξασίες, όπως ο Ερμητισμός, η Καμπάλα, η Αριθμοσοφία, ο Ινδουισμός κ.α. Τέλος, η Εθνικοσοσιαλιστική κυβέρνηση στην Γερμανία ανέστειλε την λειτουργία όλων των μασονικών και ημι-μασονικών στοών και οργανώσεων, όλων των μυστικιστικών οργανώσεων ακόμα και της Εταιρείας της Θούλης η οποία δεν είχε σχέση με τον μυστικισμό. Κάθε μυστική αδελφότητα χωρίς εξαίρεση διαλύθηκε από το κράτος.
Και για να μην λέγουν μόνον περί των Εθνικοσοσιαλιστών διάφοροι (((Εθνικιστές))), τους προτείνω να σταματήσουν να προωθούν τον παραδοσιοκράτη ναρκομανή [34] Ιούλιο Έβολα, καθότι και ο ίδιος υπήρξε Εσωτεριστής. Ορίστε μερικά έργα του:
«Παγανιστικός Ιμπεριαλισμός (1928)»
«The Hermetic Tradition: Symbols and Teachings of the Royal Art (1931)»
«Revolt Against the Modern World: Politics, Religion, and Social Order in the Kali Yuga (1934)»
«The Mystery of the Grail: Initiation and Magic in the Quest for the Spirit (1937)»
«The Doctrine of Awakening: The Attainment of Self-Mastery According to the Earliest Buddhist Text (1943)»
«The Yoga of Power: Tantra, Shakti, and the Secret Way (1949)»
«Introduction to Magic: Rituals and Practical Techniques for the Magus»
«Introduction to Magic, Volume II: The Path of Initiatic Wisdom»
Σημειώσεις:
*Σημ.συγγρ: Δεν ήταν τυχαία τα θέματα της ταινίας
**Αναθεωρημένη έκδοση
Πηγές:
[1] Andrzejewski, Marek Hermann Rauschning. Biographische Skizze (Hermannn Rauschning biographical sketch) in Gornig Gilbert (ed.), German-Polish meeting on science and culture, Societas Physicae Experimentalis, Series of Gdansk Scientific Society, Volume 5, 2001, σελ. 170–185
[2] Stern,Fritz Richard The politics of cultural despair: a study in the rise of the Germanic ideology University of California Press reprint edition (1974) σημείωση σελ. 297
[3] "Krakauer Illustrierte Kurier" of 24 January 1934, Press interview, under the title "Mr. Forster must disappear from Danzig"
[4]Encyclopaedia Britannica Year Book for 1938", σελ.193-194.
[5]Louis L. Snyder, Encyclopedia of the Third Reich (1998) σελ.282
[6]Mark Weber, "Swiss Historian Exposes Anti-Hitler Rauschning Memoir as Fraudulent," The Journal of Historical Review, Fall 1983 (Vol. 4, No. 3), pp. 378-380
[7] AP News, Hanns Neuerbourg, October 31, 1985, "A Wartime Hitler Hoax Charged"
[8] Malanowski, Wolfgang (1985-09-09). "Zitat, Zitat, Zitat, und nichts weiter (Quote, quote, quote, and nothing more)" (in German) (Online archive of press articles). Spiegelwissen. SPIEGEL-Verlag Rudolf Augstein. pp. 92–99. der Spiegel 37/1985.
[9] Janßen, Karl-Heinz (1985-07-19). "Kümmerliche Notizen. Rauschnings "Gespräche mit Hitler" – wie ein Schweizer Lehrer nach 45 Jahren einen Schwindel auffliegen ließ" (in German) (Online article). Zeitverlag Gerd Bucerius.
[10]Kershaw, Ian (1998). Hitler, 1889–1936: Hubris (1st ed.). London: Penguin Press. p.14. ISBN 0-7139-9047-3.
[11] Richard Steigmann-Gall, The Holy Reich: Nazi Conceptions of Christianity, 1919–1945, Cambridge University Press, p. 29
[12]Nicholas Goodrick-Clarke, Black Sun: Aryan Cults, Esoteric Nazism and the Politics of Identity (New York University Press, 2002) σελ.173-192.
[13]Nicholas Goodrick-Clarke, Hitler’s Priestess: Savitri Devi, the Hindu-Aryan Myth, and Neo-Nazism (New York: University Press, 1998).
[14] Speech in Nuremberg on 6 September 1938. The Speeches of Adolf Hitler, April 1922 – August 1939, Volume 1 Edited by Norman Hepburn Baynes. University of Michigan Press, p. 396
[16]James B. Whisker, The Philosophy of Alfred Rosenberg (Costa Mesa, California: Noontide Press, 1990), σελ. 20-21.
[17]ιδέ ανωτέρω. σελ. 23
[18]ιδέ ανωτέρω. σελ. 41
[19] Chamberlain, Foundations of the Nineteenth Century Vol. 1 (London: John Lane Co., 1911), pp. 174-250
[20] Hitler, Adolf; Hugh-Trevor Roper. Adolf Hitler's Secret Conversations 1941-1944, p. 400.
[21]Trevor Ravenscroft, The Spear of Destiny, σελ. 91.
[22]Eckart, “Bolshevism from Moses to Lenin,” translated by Dr. William Pierce, National Socialist World, Arlington, No. 2, Fall 1966, σελ. 27.
[23]ιδέ ανωτέρω σελ. 4
[24]ιδέ ανωτέρω σελ. 5
[25]ιδέ ανωτέρω σελ. 6
[26]Richard Steigmann-Gall, The Holy Reich: Nazi Conceptions of Christianity 1919-1945 (New York: Cambridge University Press, 2003) σελ. 18-19
[27]Nicholas Goodrick-Clarke, The Occult Roots of Nazism (London: Tauris Parke Paperbacks, 2004) σελ.185
[28]Theodor Weigel, 'Bericht iiber den Stein von Baden-Baden und andere Entdeckungen des Herrn G. Kirchhoff, Gaggenau' (15 April 1937). Bundesarchiv, Koblenz, NS2 113 1.
[29]Otto Plassmann, 'Stellungnahme zu dem Schreiben des Giinther Kirchhoff in Gaggenau vom 17. Marz 1938' (25 March 1938) and Loffler to Siewers, letter dated 19 June 1939, Bundesarchiv, Koblenz, NS21131
[30]Hitler’s Secret Conversations (Signet Books), 19 July 1942, pp. 544-545.
[31]Albert Speer, Inside the Third Reich (New York: The Macmillan Company, 1970), p. 227
[32] Richard Steigmann-Gall, The Holy Reich: Nazi Conceptions of Christianity 1919-1945 (New York: Cambridge University Press, 2003), p.18-19
[33]Heinz Höhne, The Order of the Death’s Head (London: Martin Secker & Warburg, 1969), p. 144
Πατήστε τα εκάστοτε κόκκινα γράμματα για να μεταβείτε στην σελίδα
Δείτε επίσης: Α' Μέρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου