Αναδημοσιεύουμε αυτήν την συνέντευξη με εξαιρετικό ιδεολογικό περιεχόμενο κατόπιν συννενοήσεως με τους συναγωνιστές του ιστολογίου Hellenic Front:
Ένα χρόνο, σχεδόν, μετά τη πρώτη συνέντευξη του «Ανώνυμου Συναγωνιστή» που άφησε το στίγμα της στο χώρο επιστρέφουμε ώστε να του θέσουμε νέα καίρια ερωτήματα που μας έχετε στείλει, καθώς και αρκετά δικά μας. Όπως έχετε ήδη καταλάβει, από την έκταση των συνεντεύξεων αυτών, δεν πρόκειται περί απλών ερωταπαντήσεων. Δείτε το έργο αυτό ως ένα διαφορετικό ιδεολογικό πόνημα που κατά τη γνώμη μας χρίζει ιδιαίτερης μελέτης και προσοχής!
Σε καιρούς σαν αυτούς, οι συμβουλές και η καθοδήγηση απ’ τους μεγαλύτερους και εμπειρότερους είναι ότι πολυτιμότερο μπορούμε να έχουμε.
Καλή ανάγνωση!
–Σε χαιρετίζω και πάλι Συναγωνιστή. Χαίρομαι ιδιαίτερα που θα έχουμε για ακόμα μια φορά την τιμή να συνομιλήσουμε και να βοηθήσουμε τους νέους να ξεδιαλύνουν τη σκέψη και τα θέλω τους.
Καλώς σας βρήκα, εκ νέου, Συναγωνιστές. Η χαρά και η τιμή είναι πάντα δική μου.
–Ένα χρόνο μετά και είμαστε ακόμα σε καραντίνα. Τι πιστεύεις ότι έχει αλλάξει όλο αυτό το διάστημα στην κοινωνία και στο χώρο;
Όποιος θυμάται τι είχα πει στην πρώτη συνέντευξη σχετικά με την καραντίνα -ή όποιος ανατρέξει τώρα- θα δει ότι είπα πως ο κόσμος αρχίζει να ξυπνάει και ότι σύντομα θα αναζητήσει Συναγωνιστές προκειμένου να πάει στο επόμενο βήμα. Και όπως όλοι, πλέον, γνωρίζουμε οι Συναγωνιστές αυτοί δεν βρέθηκαν στον δρόμο του ποτέ! Το μόνο που βρήκε ήταν ένας εσμός καρνάβαλων να διαδηλώνει με σταυρούς και τσόκαρα λέγοντας ένα σωρό γραφικές γελοιότητες, συνθέτοντας την πιο κιτς και αποκρουστική εικόνα που έχουμε δει εδώ και πολύ καιρό. Και όπως ήταν αναμενόμενο μαζί τους συντάχθηκαν και οι γνωστοί άγνωστοι του «χώρου»…
–Γιατί πιστεύεις ότι έγινε αυτό;
Γιατί, όπως έχουμε πει, δεν υπάρχει ούτε «χώρος», ούτε κίνημα, παρά 4-5 ομαδούλες που ψάχνουν απελπισμένα κόσμο. Και όπου δουν κοπάδι με πρόβατα τρέχουν να το προσεγγίσουν και να το προσεταιριστούν. Και το αστείο είναι πως ούτε αυτό δεν καταφέρνουν να κάνουν. Το τσίρκο, αυτό, των ψεκασμένων δεν υποστήριξε ποτέ τίποτα το εθνικιστικό, πολλώ δε μάλλον εθνικοσοσιαλιστικό!
Ματαιοπονούν όσοι ψάχνουν για εύκολες λύσεις και κοινό. Όσοι νομίζουν πως υπάρχει εύκολος δρόμος και πως αλλάζοντας ιδέες σαν τα πουκάμισα θα μπουν περπατώντας στη Βουλή…
–Δεν πιστεύεις, δηλαδή, ότι έχει ελπίδες το κόμμα Κασιδιάρη;
Είναι αστείο και μόνο που το συζητάμε. Υπάρχουν στο «χώρο» 100-200 άτομα (συμπεριλαμβανομένου του νέου «αρχηγού») που δεν μπορούν να ξεπεράσουν την παταγώδη ήττα τους, ούτε να αντιληφθούν τους λόγους της κατάρρευσης της ΧΑ και νομίζουν πως με το να ράβουν νέα -πιο μπλε- κοστούμια θα ανοίξει ξανά ο δρόμος των ονείρων τους. Ο δρόμος της δημοκρατικής Εδέμ, της πλούσιας ζωής και της βουλευτικής βλαχομαγκιάς. Γι’ αυτό και ολημερίς κλαίγοντας για τους ψήφους που έχασαν, ειρωνευόμενοι τους Δεξιούς με φράσεις, όπως: ΝΔ θέλατε… Είναι γνωστό της πάσης πλέον ότι η ΧΑ ήθελε διακαώς Τσίπρα και μόνο Τσίπρα για να γλιτώσει -όπως ήθελε να πιστεύει- τη φυλακή. Δεν ξέρω τι είναι πιο τραγικό: να ελπίζει κανείς στον οίκτο των Μαρξιστών ή να ικετεύει για τις ψήφους Δεξιών;
Θέλω να θυμίσω επίσης, σε όσους θεωρούν τον Κασιδιάρη φέρελπι πολιτικό, πως έχει ήδη αποτύχει σε δύο διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις ως υποψήφιος δήμαρχος για τον Δήμο Αθηναίων. Τότε που καί ελεύθερος ήταν καί που χιλιάδες κόσμου κατέβαινε στο δρόμο για τη ΧΑ καί που μπορούσε να γυροφέρνει ως κονφερασιέ στα μεγαλύτερα κανάλια και ραδιόφωνα καί που πλασαριζόταν ως το μεγάλο φαβορί! Εξέχον παράδειγμα οι ψεύτικες δημοσκοπήσεις του Τριανταφυλλόπουλου που του έδιναν 30%! Παρ’ όλη τη αβάντα όμως, ακολούθησε την ίδια καθοδική πορεία που είχε και η ΧΑ από την πρώτη εκλογή της το 2012 μέχρι το 2019. Έχανε διαρκώς μέλη και ψηφοφόρους χωρίς να σημειώνει την παραμικρή άνοδο, παρ’ όλο που λόγω της αποχής ανέβαζε πλασματικά τα ποσοστά της. Ετσι και ο Κασιδιάρης, καί το ’14 καί το ’19 βγήκε 4ος, χάνοντας στο μεταξύ γύρω στις 15.000 ψήφους.
–Κι όμως πολύς κόσμος ακόμα πιστεύει στην ανάκαμψη καί των δύο. Αυτό που μας έκανε περισσότερο εντύπωση είναι το πώς τα ίδια άτομα που τη μια μέρα υποστήριζαν φανατικά τον Μιχαλολιάκο την ακριβώς επόμενη πήγαν με τον Κασιδιάρη. Κυριακή βράδυ ΧΑ, Δευτέρα πρωί αντι-ΧΑ!
Θα αναγκαστώ για ακόμα μια φορά να πω πως στην Ελλάδα δεν υπάρχει ούτε εθνικιστή κουλτούρα, ούτε ιδεολογία. Έχουμε απλά κάποιες λιγοστές προσωπικότητες και μια μερίδα κόσμου που ψάχνει τυχοδιωκτικά να πιαστεί απ’ οπουδήποτε. Όπου βλέπει μπούγιο τρέχει να χωθεί και όπου διώξεις ή δυσκολίες τρέχει να σωθεί. Ένας κόσμος που άγεται και φέρεται με κύριο γνώμονα το προσωπικό του όφελος. Το μόνο που τον νοιάζει είναι ποιος θα του δώσει κάτι παραπάνω απ’ τον προηγούμενο. Τέτοιοι άνθρωποι είναι οι πρώτοι που θα σε προδώσουν, όπως πρόδωσαν και τον Μιχαλολιάκο. Και θέλω να διευκρινίσω τι εννοώ.
Ο Μιχαλολιάκος και οι επικεφαλής της ΧΑ ναι μεν πρόδωσαν και ξεφτίλισαν κάθε ιερό και όσιο της Ιδέας μας, όπως και κάθε έναν και κάθε μία που ποτέ τους στήριξε, όμως υπήρξε και υπάρχει ακόμα ένας κόσμος που πίνει νερό στο όνομα τους. Όλοι αυτοί λοιπόν, «οι τελευταίοι πιστοί» (πλην ελαχίστων) δεν ήταν εκεί όταν περισσότερο από ποτέ τους χρειάστηκε. Δεν ήταν εκεί όταν έπεσαν οι σφαίρες, δεν ήταν εκεί όταν τους έβαζαν τις βόμβες και όταν ο ένας μετά τον άλλον οδηγούνταν στη φυλακή. Άπαντες γνωρίζουν πως ο κόσμος που συγκεντρώθηκε έξω απ’ την ΓΑΔΑ το ’13, όταν τους πρωτοέδεσαν, δεν ξεπερνούσε τα 200 άτομα. Την ίδια στιγμή που στις συγκεντρώσεις τους, όπως στα Ίμια του ’14, συγκέντρωσαν πάνω από 3-4 χιλιάδες κόσμου.
Τι έφταιξε, λοιπόν, και δεν τους στήριξαν τα ίδια τους τα άτομα; Μήπως τους πήραν, την ύστατη στιγμή, χαμπάρι; Κάποιοι ναι, η πλειοψηφία όμως όχι γι’ αυτό και συνέχισε και συνεχίζει να τους ψηφίζει. Ο λόγος που οι χιλιάδες έγιναν μερικές δεκάδες και το κίνημα μεταφέρθηκε από το πεζοδρόμιο στο διαδίκτυο είναι η έλλειψη ιδεολογίας. Το ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων του «χώρου» και όσων δηλώνουν πατριώτες δεν είναι αγωνιστές, αλλά ψηφοφόροι. Και σίγουρα δεν είναι αυτό που ήθελαν να φτιάξουν οι επικεφαλής της ΧΑ, ένας στρατός μαχητών. Είναι ένας σωρός απελπισμένων δειλών! Γι’ αυτό και δικαιολογούν τα πάντα, φοβούμενοι να κάνουν κριτική. Γι’ αυτό και σήμερα θεωρούν πως το νέο κόμμα είναι κάτι το διαφορετικό. Γι’ αυτό και ελπίζουν γενικότερα σε κόμματα και όχι στον ακτιβισμό!
Η μοναδική του διαφορά είναι η απουσία του Μιχαλολιάκου. Έχουν ακριβώς τα ίδια άτομα, την ίδια ιδεολογία, την ίδια κουλτούρα και αισθητική. Την ίδια νοοτροπία και την ίδια τακτική που ακολούθησαν όλα αυτά τα χρόνια. Την ίδια πολιτικάντικη συνταγή που ακολουθούν όλα τα δημοκρατικά κόμματα: Ανασχηματισμός, αλλαγή αρχηγού, ονόματος, συμβόλου και πάλι απ’ την αρχή με τις ίδιες ακριβώς θέσεις και απόψεις. Τουλάχιστον οι δημοκράτες κάνουν που και που και καμιά κριτική και ανά διαστήματα βγάζουν και τα μαχαίρια. Εμείς εδώ είδαμε την πλήρη ομερτά για τα λάθη και το τι πήγε στραβά. Μόνη αψιμαχία το ποιος έφαγε ή δεν έφαγε ή του φάγαν τα λεφτά!
Δεν έχουμε δεί τίποτα άλλο εκτός από μια παθολογική μανία για το χρήμα και τα χαμένα αξιώματα. Τόσο, που ορισμένοι έφτασαν να αυτοπροσδιορίζονται ως «τέως βουλευτές»! Τόση ήταν η ηθική, η ιδεολογία και η αντισυστημικότητα τους που μπήκαν φυλακή και χωρίστηκαν σε τρία στρατόπεδα μέσα στην ίδια πτέρυγα! Την κλίκα του αρχηγού, τους κασιδιαραίους και τους ταλαίπωρους Νικαιώτες που διέλυσαν τα σπίτια και τις ζωές τους και ακόμα ψάχνουν το γιατί…
Συνεπώς, για να κλείσουμε αυτή την ακροδεξιά παρένθεση, όσοι νομίζουν πως αυτός είναι ο δρόμος ας τον ακολουθήσουν. Την Ιδέα μας όμως, Σύντροφοι, αφήστε τη στην άκρη! Σταματήστε επιτέλους να δηλώνεται Εθνικιστές ή -ακόμα χειρότερα- Εθνικοσοσιαλιστές! Δηλώστε μπατριώτες, δηλώστε ακροδεξιοί, δηλώστε δημοκράτες ή πολιτικοί. Σταματήστε να λερώνεται και να ρίχνετε στο βόθρο απ’ τον οποίο βγήκατε την Ιερή μας Ιδέα για να το παίζετε σκληροί. Πάρτε τα χάλια και τη ντροπή σας μακριά από τον δικό μας χώρο. Μας χωρίζει μια θάλασσα ηθικής που θα σας πνίξει στη σκέψη και μόνο της διάβασης!
–Εξακολουθείς να είσαι, λοιπόν, υπέρ της σύγκρουσης με τους ακροδεξιούς;
Όποιος πιστεύει πραγματικά στην Ιδέα και είναι ψυχή και σώματι ενάντια στο Κράτος και στη Δημοκρατία οφείλει να πολεμά τον οποιονδήποτε καπηλεύεται τον Εθνικισμό ή τον Εθνικοσοσιαλισμό! Μην τους επιτρέπεται να φέρουν ή να ποδοπατούν αυτούς τους τίτλους Τιμής! Όπως, πολύ σωστά, ο Κασιδιάρης σκίζει τα ρούχα του όποτε τον λεν’ «Ναζί», απειλώντας με μηνύσεις και αγωγές, έτσι να κάνουν όλοι τους και για τη λέξη Εθνικιστής!
Όσον αφορά τους έγκλειστους της ΧΑ, σέβομαι την κατάσταση στην οποία βρίσκονται, ακόμα κι αν η φυλακή τους δεν είναι αρσενική, όμως παράλληλα ντρέπομαι για λογαριασμό όλων αυτών που έσκυψαν το κεφάλι και πρόδωσαν εαυτούς, Ιδέα και πιστούς! Όλους αυτούς που αποκήρυξαν μετά βδελυγμίας την Ιδέα για την οποία τους δίκασαν. Την ιδέα για την οποία έχουν ακόμα το θράσος να λένε ότι μπήκαν φυλακή. Όχι Σύντροφοι, δεν βγάζετε φυλακή για την Ιδέα, την Ιδέα την φτύσατε από μέσα σας από την πρώτη σας κιόλας απολογία, από την υποψία και μόνο του εγκλεισμού. Η ταμπέλα του «Ναζί» δεν παρέμεινε για ‘σας, αλλά για Εμάς. Για τους απανταχού Αυτόνομους Έλληνες Εθνικοσοσιαλιστές που υψώνουν περήφανα το λάβαρο ενάντια στους πάσης φύσεως εχθρούς. Ρισκάροντας τα πάντα. Αντιμετωπίζοντας διώξεις και κατηγορίες πολύ πιο σοβαρές απ’ τις δικές σας. Να θυμίσω ότι ο Μιχαλολιάκος και όλη η ηγετική ομάδα της ΧΑ βαρύνεται με ένα και μόνο κακούργημα, τη στιγμή που νεαροί Συναγωνιστές αντιμετωπίζουν 3 και 4 κακουργήματα έκαστος.
Εσείς ήσασταν το μέσο και η αφορμή. Ο βασικός στόχος είμασταν Εμείς και όσοι θα έρθουν. Οι πράξεις σας και μόνο, τα αλληλοκαρφώματα σας, αρκούσαν για να μπείτε φυλακή. Η ταμπέλα του «Ναζί» έπρεπε, όμως, να διατηρηθεί για να επιφέρει την πολυπόθητη συνταγματική αλλαγή. Η Δημοκρατία έπρεπε να σας καταδικάσει ως «Ναζί», ακόμα κι αν γνώριζε πως σφάζει τους κομπάρσους. Ήταν απαραίτητο για να περάσει τα μηνύματα της και να διασφαλίσει ότι ποτέ ξανά δεν θ’ ανακάμψει ο χειρότερος της εχθρός: ο Εθνικός Σοσιαλισμός!
Ο δρόμος που ανοίχτηκε με την αμέριστη βοήθεια σας ήταν για να ποινικοποιηθεί και να τεθεί εκτός νόμου οτιδήποτε σχετίζεται με την Ιδέα. Και αυτό ήταν από μέρους σας μια διπλή προδοσία!
–Οφείλω να συμφωνήσω απόλυτα με την παραπάνω τοποθέτηση. Δυστυχώς λίγοι έχουν καταλάβει τι αντίκτυπο θα έχει η δίκη αυτή για όλους μας. Πως πιστεύεις ότι πρέπει να κινηθούν οι Εθνικοσοσιαλιστές την δεδομένη στιγμή; Ποια πρέπει να είναι τα πρώτα τους βήματα μετά από όλη αυτή τη κατάσταση, σε συνδυασμό με το νέο νομοσχέδιο, τις διαδηλώσεις και γενικότερα την πολιτική της δεξιάς κυβέρνησης;
Αρχικά θα πρέπει άπαντες να αντιληφθούν πως η παρούσα κατάσταση ήρθε για να μείνει. Για όσο ζούμε θα υπάρχει ο ιός, οι νέες μεταλλάξεις και τα νέα εμβόλια που κάθε χρόνο θα μας επιβάλουν να κάνουμε. Σκεφτείτε μόνο ότι σήμερα κάνουμε εμβόλια για ιούς που έχουν να εμφανιστούν πάνω από 100 χρόνια στην Ευρώπη λόγω της διαρκώς αυξανόμενης ροής μεταναστών. Άρα θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε και να επιβιώνουμε μέσα σε αυτή την κατάσταση, μέχρις ότου ανατραπούν. Τόσο ως χώρος, όσο και ως μονάδες, θα πρέπει να προσαρμόσουμε τις κινήσεις και την στρατηγική μας στα νέα δεδομένα προκειμένου ο αγώνας μας να έχει διάρκεια και η όποια νέα κίνηση/προσπάθεια να μην αποτελέσει ακόμα ένα πυροτέχνημα.
Το πρώτο που πρέπει να συνειδητοποιήσει κάθε Συναγωνιστής σήμερα είναι η μοναδικότητα του, καθώς και η λειψανδρία την οποία αντιμετωπίζουμε ως χώρος. Ας θυμηθούμε τι έκαναν οι Σπαρτιάτες κατά την επέλαση των Ρωμαίων όντας στην ίδια κατάσταση. Προτίμησαν να διατηρήσουν ζωντανό το λαό τους συνάπτοντας μια συμφωνία, παρά να πολεμήσουν και να χαθούν για πάντα από την ιστορία -όπως παρολίγον να συμβεί μετά την καταστροφική επιλογή του Κλεομένη να έρθει σε σύγκρουση με τη Μακεδονία στη Μάχη της Σελλασίας, θυσιάζοντας τους εναπομείναντες επίλεκτους Σπαρτιάτες!
Τι θα πει αυτό για εμάς σήμερα; Θα πει ότι δεν είναι καιρός για ευθεία σύγκρουση! Θα πει ότι το πιο εύκολο πράγμα -αυτό για το οποίο παρακαλάει το σύστημα- είναι να μαζευτούμε όσοι έχουμε απομείνει ζωντανοί και να πέσουμε επάνω του. Ξεμπερδεύοντας μαζί μας μιαν ώρα αρχύτερα. Θα πει ότι πρέπει να αντιληφθούμε πως ο ηρωισμός έχει αξία μόνο όταν εμπνέει κάποιους άλλους εξίσου ζωντανούς, μάχιμους και ικανούς να ξεσηκωθούν, αλλιώς είναι μια μάταιη αυτοκτονία!
Ποιος θα εμπνευστεί, ποιος θα συγκινηθεί, σήμερα από μια τέτοια ολοκληρωτική σύγκρουση; Ελάχιστοι. Κι όσοι δακρύσουν και θελήσουν να ακολουθήσουν θα είναι πια μόνοι, δίχως Συναγωνιστές. Η πλειοψηφία του λαού θα ανακουφιστεί από τη συντριβή μας, όπως σήμερα ανακουφίζεται (στην κυριολεξία) από τις καταδίκες των ΧΑτών και το κυνήγι των Αναρχικών. Όσο κι αν σε πολλά ζητήματα έχουμε με το μέσο Έλληνα ίδιες απόψεις, το προφίλ του «άκρου» που καλλιέργησε για εμάς η Δημοκρατία θα μας συνοδεύει για πάντα, αν δεν κάνουμε αυτά που πρέπει.
Όλοι είδαμε την αντιμετώπιση των Συναγωνιστών μας στα μεγάλα μακεδονικά συλλαλητήρια. Από τη μια οι μπάτσοι με τα χημικά και από την άλλη οι μπατριώτες να φωνάζουν: «Φασίστες, προβοκάτορες». Γι’ αυτό πριν αναφέρθηκα στην προδοσία που βίωσε η ΧΑ από τους ψηφοφόρους της. Αν δεν υπάρξει μια διάχυτη Εθνική Συνείδηση, μαζί με θέληση για Αγώνα και Αυτοθυσία, σ’ ένα αξιόλογο και αξιόμαχο κομμάτι του λαού, η οποιαδήποτε θυσία θα είναι μάταιη!
–Έχουμε ήδη ζήσει στο πετσί μας την πρωτοφανή καταστολή της νέα δεξιάς κυβέρνησης.
Όλοι οι Συναγωνιστές πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως όσα γνώριζαν για τη Δημοκρατία αποτελούν πλέον παρελθόν. Η παρούσα κυβέρνηση ήρθε για να ισοπεδώσει, στην κυριολεξία, κάθε αντίπαλη φωνή. Κάθε πολίτη που αντιδρά, κάθε Έλληνα που μάχεται για τα δικά του ιδανικά. Όποιος παρακολουθεί τις εξελίξεις θα είδε πως το 2020 έγιναν τρία βασικά πράγματα: Νομοσχέδιο για πορείες, καταδίκη της ΧΑ με ιδεολογικό πρόσημο, κυνήγι Αναρχικών. Και το ’21 φιλοδοξούν να γκρεμίσουν οτιδήποτε έχει απομείνει όρθιο, αρχής γενομένης από την Πανεπιστημιακή Αστυνομία και τις δίκες των Αυτόνομων Εθνικιστών/Εθνικοσοσιαλιστών.
Ζούμε την πλήρη εφαρμογή του σχεδίου της ίσης αντιμετώπισης των «άκρων». Κι όσο κι αν κάποιοι φλώροι που το παίζουν αντισυστημικοί χαίρονται και πανηγυρίζουν νομίζοντας πως έτσι «καθαρίζει ο τόπος» απ’ τους Αριστερούς… Θα πρέπει να είστε βέβαιοι, Σύντροφοι, πως ότι κι αν γίνει οι μόνοι που θα συνεχίσουν να αντιστέκονται και να υπάρχουν θα είναι αυτοί. Όπως κάνουν και τώρα εν μέσω καραντίνας και πλήρους απαγόρευσης διαδηλώσεων. Πρέπει να είναι κανείς τυφλός για να μην βλέπει πως σε μια Ελλάδα που σιωπά, οδεύοντας πισθάγκωνα δεμένη στο γκρεμό, οι μόνοι που αντιδρούν έστω και για τα δικά τους συμφέροντα είναι οι Αριστεροί. Κι όσο κι αν εντός τους έχει δράσει ή δρα κατά καιρούς το παρακράτος (όπως και σε ‘μας), η πραγματικότητα είναι ότι, σε δίκες και φυλακές δεν θα τους φτάσουμε ποτέ!
Η μάζα της νεολαίας που παρασύρουν στις τάξεις τους είναι τόσο μεγάλη οπού μοιραία εμπεριέχει και αγνούς ιδεολόγους και ορκισμένους αντιστασιακούς. Και εκτός αυτού, είναι ένας χώρος με βάθος γενεών, με πάσης φύσεως δομές, σφιχτά ενωμένες οικογένειες και στήριξη από το εξωτερικό. Γι’ αυτό και όσα στέκια κι αν τους κλείσει ο Κούλης, όταν βρεθεί η ευκαιρία, θα είναι και πάλι εκεί. Στα σχολεία, στα εργατικά σωματεία και στις γειτονιές. Γιατί κανείς δεν κέρδισε ποτέ τίποτα το ουσιαστικό μόνο με πόλεμο, παρά με κοινωνικό αγώνα εν καιρό ειρήνης μέσα από Δομές. Ο μεγαλύτερος και πιο εδραιωμένος ιδεολογικός καρκίνος που γνώρισε ποτέ ο λευκός άνθρωπος λέγεται Μαρξισμός. Κι αυτός, κατάφερε να αντιστρέψει όλες τις αξίες, τις παραδόσεις και τις αρετές δίχως να ρίξει μια σφαίρα!
Σήμερα, ζώντας στα πρώτα οργουελικά χρόνια του καπιταλιστικού Μεσαίωνα, ας θεωρήσουμε εαυτούς όντας κρυμμένους σε κατακόμβες, όπως οι τελευταίοι Εθνικοί και όπως οι πρώτοι Φιλικοί! Η επιβίωση πρέπει να είναι ο πρωταρχικός μας στόχος, όχι ο πόλεμος. Οι 300 του Λεωνίδα, όπως είχαμε πει, φρόντισαν πριν τη θυσία τους να αφήσουν πίσω τους συνεχιστές, απογόνους και παιδιά. Πόσους γνωρίζετε από εμάς που έχουν παιδιά; Είναι μια χούφτα, σας διαβεβαιώ. Όπου ακούτε, λοιπόν, για πολέμους, αντάρτικα και εξεγέρσεις να ξέρετε πως έχετε να κάνετε με ασφαλίτες ή τρελούς!
–Είχες τονίσει στην πρώτη συνέντευξη πως δεν πιστεύεις σε μια λαϊκή εξέγερση.
Σαφώς και όχι γι’ αυτό και το ξανατονίζω. Είναι καιρός να αντιληφθούμε πως είμαστε πολύτιμοι και μοναδικοί. Είναι καιρός να μάθουμε να πολεμάμε με όλη τη σημασία της έννοιας. Να κατανοήσουμε τι θα πει στρατηγική! Να πάψουμε επιτέλους να γινόμαστε βορά στα κανόνια της Δημοκρατίας. Να σταματήσουμε να είμαστε οι χρήσιμοι ηλίθιοι που τόσο ανάγκη έχουν. Εμείς θα επιλέξουμε το πότε, το που και το πώς θα πολεμήσουμε, όχι αυτοί, ούτε οι συνθήκες. Εμείς θα φτιάξουμε τις συνθήκες, όχι αυτοί, ούτε κανένας άλλος. Σήμερα χρειαζόμαστε όσο ποτέ το Επικούρειο πρόσταγμα: Λάθε Βιώσας!
Πολλοί νομίζουν πως οι Ιδέες είναι κείμενα, πως υπάρχουν μέσα σε βιβλία και παλαιά γραπτά. Οι ιδέες, Συναγωνιστές, είναι Φως που αναβλύζει μέσα απ’ τα μυαλά και τις πράξεις των ζωντανών, όχι απ’ τα κεριά ενός μαυσωλείου! Φως που γεννάται στα πεδία των μαχών, όχι στα κελιά των φυλακών. Φως απ’ τις αγνές ψυχές των μαχητών!
Αν χαθούμε Εμείς θα χαθεί μαζί μας και όλη η Γενιά και μαζί μ’ αυτήν και όλες οι ιδέες μας. Και όποτε τύχει να ξαναγεννηθούν θα είναι κάτι νέο, κάτι το διαφορετικό και σίγουρα πολύ κατώτερο. Διότι σε μια διαδικασία διαρκούς εκπύρωσης το μόνο που επιτυγχάνεται είναι ο εκφυλισμός, όπως βλέπουμε να συμβαίνει από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα μέσω της διαρκούς δυσγονικής και πνευματικής παρακμής. Μόνο μέσω μιας μακραίωνης, αδιάκοπης, φυλετικής και πνευματικής γραμμής μπορεί να επιτευχθεί η συλλογική εξύψωση του Έθνους, όπως αυτή που βίωσε στο απόγειο του ο ελληνισμός!
–Ποιος είναι λοιπόν ο δρόμος που προτείνεις;
Ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουν σήμερα οι νέοι -και θα απευθυνθώ αποκλειστικά σε αυτούς μιας και αυτοί είναι το μέλλον- είναι πρώτιστα αυτός της μελέτης και της ιδεολογικής ζύμωσης! Γνωρίζω πως αυτό πάει κόντρα στα θέλω τους, είναι όμως μια πραγματικότητα που πρέπει να αντιμετωπίσουν. Ας εκμεταλλευτούν το μοναδικό καλό που προσφέρει η καραντίνα και ας κάτσουν να διαβάσουν. Ας σκεφτούν και ας κατασταλάξουν σε βασικά ερωτήματα, όπως: τι θέλουν, γιατί αγωνίζονται, γιατί μπήκαν στον χώρο, γιατί δηλώνουν οτιδήποτε δηλώνουν, μέχρι που είναι διατεθειμένοι να φτάσουν, πως ορίζουν το Έθνος, τι γνώμη έχουν για το Κράτος και τη Δημοκρατία, ποια είναι η θέση τους για τη θρησκεία και πως την παντρεύουν με τον Εθνικισμό;
Όλα αυτά τα ερωτήματα, όσο κι αν τα απαντήσουμε Εμείς δίνοντας μια γραμμή, αν δεν τα απαντήσουν οι ίδιοι μέσα τους δεν θα γίνουν ποτέ Ιδεολόγοι και δεν θα μπορέσουμε κι Εμείς ποτέ να βασιστούμε σε αυτούς και να τους θεωρήσουμε Συναγωνιστές. Θα παραμείνουν ένας όχλος που για τους δικούς του επιμέρους λόγους και ψυχολογικά ελλείμματα επέλεξε να έρθει εδώ, απλά και μόνο για να βρει πλάτες ή μια παρέα για να λέει πέντε κουβέντες, όντας πλήρως αποκλεισμένος από την κοινωνία.
Θέλουμε τους ζωντανούς, όχι τους νεκρούς! Θέλουμε τους γενναίους και τους δυνατούς, τους ασυμβίβαστους και τους «τρελούς». Όχι πρεζάκια και χαζούς. Έχουμε ανάγκη από ιδεολόγους μαχητές, όχι δειλούς και επίδοξους πολιτευτές. Μακριά από μας τα απόνερα του βάλτου της Δεξιάς. Θέλουμε τον ανθό της κοινωνίας, όχι τα αποφάγια της Δημοκρατίας!
–Αποκλειστικά και μόνο διάβασμα, λοιπόν;
Σαφώς και όχι! Είναι, όμως, η αρχή και η βάση που πρέπει απαραίτητα να μπει. Πρέπει ο καθένας να καλλιεργήσει και να ολοκληρώσει τον εαυτό του όσο το δυνατόν περισσότερο. Πρέπει όλοι να ακολουθούμε μια διαρκώς εξελικτική πορεία προς το ιδανικό σχήμα του Φιλοσόφου-Μαχητή!
Προσοχή όμως, η αξία του ανθρώπου δεν μετριέται από τις γνώσεις, αλλά από τις πράξεις και τα επιτεύγματα. Τα πεπραγμένα και μόνον αυτά είναι που μας ξεχωρίζουν και μας διαχωρίζουν, οικοδομώντας σταδιακά μια φυσική ιεραρχία. Ορισμένοι παθιάζονται τόσο με την απόκτηση γνώσεων, θέλοντας από καθαρή ματαιοδοξία να το παίζουν έξυπνοι στους άλλους, που ξεχνούν εντελώς ή σνομπάρουν τη δράση. Ψωνίζονται και θεωρούν εαυτούς «Ελίτ». Μακριά από τέτοια φυτά. Μακριά από φιλοσόφους του καναπέ!
Παράλληλα με το διάβασμα μπορεί και πρέπει ο καθένας να κάνει τις δικές του δράσεις. Και όλοι μαζί από κοινού να θέσουν τις βάσεις για τις Δομές που τόσο έχουμε ανάγκη. Αυτό που δεν είναι καιρός να γίνει είναι οι μεγάλες πορείες, οι πρωινές δράσεις και οι δημόσιες εμφανίσεις. Αντί για δέκα λογαριασμούς σε κοινωνικά δίκτυα ας βάλει ο καθένας 10€ για τη δημιουργία μιας Δομής. Ας βάλει ότι μπορεί σε ένα Αγωνιστικό Ταμείο προς ένα κοινό σκοπό. Όχι για να μαζέψουμε πατάτες, αλλά για να βοηθήσουμε Συναγωνιστές και εθνικιστικές οικογένειες που βρίσκονται σε ανάγκη.
Καλή η φιλανθρωπία -όταν δεν αποσκοπεί στην ψηφοθηρία-, αλλά σήμερα οι διωκόμενοι, οι «άποροι» και οι στοχοποιημένοι είμαστε Εμείς. Και για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε το σύνολο θα πρέπει να βοηθήσουμε πρώτα τους δικούς μας. Συνεπώς, αυτοί που χρειάζονται τη μεγαλύτερη βοήθεια είναι όσοι βρίσκονται σε κρατητήρια, φυλακές και αίθουσες δικαστικές. Έπειτα οι ελεύθεροι: για να μπορέσουν να βρουν δουλειά και να κάνουν παιδιά. Και μετά οι Δομές: για να υπάρξουν σχολεία και χώροι διδασκαλίας, ώστε να μάθουμε την ιστορία και την ελληνική κοσμοθεωρία. Για να γνωρίσουμε τη Φύση. Για να γίνουν συναντήσεις σε βουνά, όχι σε κέντρα αστικά. Για να οικοδομηθεί ένα παράλληλο σύστημα που θα έχει τα πάντα: από δικούς μας δασκάλους, δικηγόρους και γιατρούς, μέχρι δημοσιογράφους και ιστορικούς. Με χώρους ψυχαγωγίας και γνώσης. Με κλειστές και ανοιχτές Δομές που όλες μαζί θα συνθέτουν ένα παζλ με διαφορετικές βαθμίδες εξέλιξης. Από χώρους γνωριμίας και εισαγωγής (προθάλαμοι), μέχρι βασικής εκπαίδευσης και πλήρους ένταξης στη νέα, αυτή, ιδεολογικά συμπαγή κοινότητα που θα πρέπει να αντικαταστήσει σταδιακά τον υπάρχοντα «χώρο».
–Πολλοί, παρ’ όλα αυτά, θεωρούν πως δεν υπάρχει χρόνος για τέτοιες Δομές και υποστηρίζουν την Άμεση Δράση.
Όσοι δεν μπορούν να αντιληφθούν ή να χωνέψουν ότι οι καιροί άλλαξαν, καλώς ή κακώς, πρέπει να μείνουν μακριά μας! Όσοι νομίζουν πως μπορούν να κάνουν οτιδήποτε το επαναστατικό κοροϊδεύουν τους εαυτούς τους περισσότερο απ’ ότι τους κοροϊδεύουν οι αντίπαλοι.
Ήρθαν μνημόνια και προδοσίες, κατασχέσεις σπιτιών και αυτοκτονίες. Και τώρα, εμβόλια και καραντίνες. Πόσα δεν ακούσαμε απ’ τους διάφορους Νταρτανίαν του πληκτρολογίου; «Θα ξεσηκωθούμε, θα αντισταθούμε, θα κάνουμε, θα ράνουμε». Ένα χρόνο τώρα δεν έγραψαν ούτε ένα σύνθημα, δεν σήκωσαν ούτε ένα πανό ή μια αφίσα. Πως, λοιπόν, απ’ την πλήρη ανυπαρξία θα πάνε ξαφνικά στην Άμεση Δράση; Οι Αναρχικοί που κάνουν πολλές φορές Άμεση Δράση, αναπτύσσουν παράλληλα και μια τεράστια γκάμα πολιτικοκοινωνικών δράσεων και Δομών. Και για όσους δεν γνωρίζουν, Άμεση Δράση θα πει ότι χτυπάς το πρόβλημα στη ρίζα. Ότι αν σε ενοχλεί πχ. ένα νομοσχέδιο, δεν κάνεις προπαγανδιστικό/πολιτικοκοινωνικό αγώνα για να ξεσηκωθεί ο λαός, αλλά πας από μόνος σου και χτυπάς τον Χ/Ψ υπουργό. Θα πει ότι αν γίνει μια κατάσχεση ή απόλυση πας και χτυπάς τον δικαστή ή τον μαγαζάτορα ή το μαγαζί του. Κάτι μεταξύ Ρουβίκωνα και 17Ν, αυτό θα πει Άμεση Δράση. Να παίρνεις το Νόμο στα χέρια σου.
Κι αν σήμερα, εν μέσω πλήρους κινηματικής ανυπαρξίας, γίνει αυτό -είτε μεμονωμένα, είτε ομαδικά- τι πιστεύετε ότι θα επιτευχθεί; Πέρα από την ατομική, ηθική και ιδεολογική ευχαρίστηση των πρωταγωνιστών, το μόνο που θα κερδίσουμε είναι σεντόνια δικογραφίες, φυλακές και εξορίες. Η Ιδέα θα τεθεί ακόμα συντομότερα εκτός νόμου και ακόμα κι αν ένα μέρος του λαού μας δεί ως καθαρτές δεν θα θελήσει ποτέ να έχει την παραμικρή σχέση μαζί μας. Γι’ αυτό και κανένας νοήμον άνθρωπος δεν μπορεί να υποστηρίζει εγκληματικές ή τρομοκρατικές ενέργειες ως μέσον κοινωνικής επικράτησης. Το μόνο που θα καταφέρουμε είναι η περαιτέρω δαιμονοποίηση της Ιδέας.
Αυτό που έχουμε ανάγκη σήμερα είναι η λαϊκή απήχηση και αποδοχή. Η σταδιακή ιδεολογική επικράτηση, όχι η περαιτέρω αποστροφή του κόσμου για εμάς. Και αυτό θα επιτευχθεί μέσω της σωστής παρουσίασης και προβολής της Ιδέας, όχι με ιδεολογικές κωλοτούμπες και πολιτικά ορθές θέσεις. Αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά και το μεγάλο στοίχημα που πρέπει να κερδίσουμε. Είναι ένας δρόμος ανηφορικός, πολύ πιο δύσκολος και ηθικός, απ’ το να γίνεις καθωσπρεπιστής ή να πας μέσα στη νύχτα να χτυπήσεις κάποιον την ώρα που κοιμάται.
Και θα ξαναπώ ότι, οι Αριστεροί, τον τελευταίο αιώνα, έκαναν επαναστάσεις, γενοκτονίες, αντάρτικα και κομμούνες. Ποιοι ήταν οι μόνοι εξ αυτών που κατάφεραν να επικρατήσουν, να αποκτήσουν εκατομμύρια οπαδούς και να επιβληθούν όσο κανείς άλλος στον πλανήτη; Οι Μαρξιστές. Οι μόνοι που δεν έριξαν ποτέ ούτε μια σφαίρα!
–Αυτή είναι μια μεγάλη αλήθεια. Τι είναι, όμως, πιο σημαντικό: να πέσει η δημοκρατική τυραννία ή να επικρατήσουμε ιδεολογικά Εμείς; Υπάρχει η άποψη ότι προέχει η πτώση του κράτους και όχι η δικιά μας επικράτηση. Ότι ίσως να είναι και πιο εύκολο τότε.
Το αν θα είναι ευκολότερο ή δυσκολότερο εξαρτάται απ’ το ποιος θα ανατρέψει το Κράτος. Βάση της παρούσας κατάστασης οι μόνοι που είναι πιο κοντά στο σενάριο αυτό είναι οι Αριστεροί. Άρα μάλλον δυσκολότερη ή παντελώς ανέφικτη θα είναι η ιδεολογική μας επικράτηση τότε μιας και θα είμαστε, είτε σε κάποιο εκτελεστικό απόσπασμα, είτε εξόριστοι σε κάποιο νησί. Κι αν με κάποιο μαγικό τρόπο την ανατρέπαμε Εμείς, όπως οι Απριλιανοί, θα πρέπει να απαντήσει κάποιος στο ερώτημα: ποιος σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή, στην Ελλάδα ή στην Ευρώπη, πήρε την εξουσία με τη βία και κατάφερε να κάνει το λαό να τον αγαπήσει;
Η αντίληψη ότι προέχει η πτώση του Κράτους δεν είναι εθνικιστική, αλλά εγωιστική, φιλελεύθερη και αναρχική! Ακόμα και η εθνικοαπελευθερωτική Επανάσταση των «αγράμματων και αμόρφωτων» Αγωνιστών του ’21 είχε κρατικό όραμα. Δεν έγινε απλά και μόνο για να φύγει ο ζυγός. Οι φιλικοί ήθελαν κράτος, ο Ρήγας, ο Υψηλάντης, ο Καποδίστριας και ο Κολοκοτρώνης ήθελαν κράτος. Το Μανιφέστο της Ελληνικής Επανάστασης ήταν αφιερωμένο στο νέο Εθνικό Κράτος, όχι στο: «γιούρια και ότι ήθελε προκύψει»… Και μιλάμε για 400 χρόνια σκλαβιάς που θα ήταν απολύτως δικαιολογημένο αν είχε γίνει. Οι Αγωνιστές, όμως, ήταν πρώτα και κύρια Εθνικιστές, όχι λογάδες, ούτε κομμουνιστές!
Όποιος έχει Εθνική Συνείδηση και στοιχειώδη νοημοσύνη αντιλαμβάνεται πως πρώτα «εξασφαλίζεις» (όσο το δυνατόν) το μέλλον του λαού σου και μετά κάνεις επανάσταση. Δεν ακολουθείς τα δικά σου θέλω, παίζοντας τη τύχη του Έθνους στα ζάρια, ρισκάροντας ένα πολύ χειρότερο μέλλον. Κι όταν λέω: «να εξασφαλίσουμε πρώτα το μέλλον», εννοώ πως πρέπει να υπάρχει ένα σαφές πλάνο, ει δυνατόν ακόμα και κοστολογημένο, έτσι ώστε να μειωθούν (όσο το δυνατόν) οι πιθανότητες αποτυχίας. Στην προκειμένη περίπτωση, όχι μέλλον δεν μπορούμε να εξασφαλίσουμε, αλλά ούτε να συμφωνήσουμε σε πέντε βασικά πράγματα όταν συζητάμε μεταξύ μας, απ’ τη στιγμή που ο καθένας έχει στο κεφάλι του και μια διαφορετική έκφανση της Ιδέας. Με τα δικά του κολλήματα, κόμπλεξ και ιδεοληψίες. Πράγμα που σημαίνει ότι, σε μια ενδεχόμενη -από μηχανής- ανάληψη της αρχής σήμερα, το μοναδικό πράγμα που θα καταφέρναμε θα ήταν να σκοτωθούμε μεταξύ μας…
Σκεφτείτε ότι έχετε μια δουλειά και νοικιάζεται ένα σπίτι χωρίς καθόλου καβάτζα λεφτά. Δεν έχετε γονείς ή φίλους να σας στηρίζουν και ο εργοδότης σας, σας εκμεταλλεύεται καθημερινά. Τι θα κάνετε; Αν είστε ζωντανοί, προφανώς και θα αντισταθείτε. Μέχρι ποιο βαθμό όμως; Αναλόγως του πολέμου που θα δεχόσασταν. Έστω, λοιπόν, ότι δέχεστε το απόλυτο σπάσιμο νεύρων, τι κάνετε;
Για να απαντηθεί το ερώτημα χρειαζόμαστε ένα και μόνο στοιχείο: το αν είστε μόνοι ή έχετε μαζί και μια οικογένεια που εξαρτάται από εσάς. Έστω, ότι έχετε μια άνεργη γυναίκα κι ένα μωρό παιδί που αν αύριο μείνετε άνεργοι θα πρέπει να μείνει νηστικό και άστεγο στο δρόμο, τι κάνατε; Λογικά, αυτό που θα έκανε κάθε υπεύθυνος άνθρωπος. Θα υπομένατε την κατάσταση μέχρι ότου βρεθεί μια, έστω και μερικώς, βιώσιμη εναλλακτική λύση. Δεν θα κάνατε του κεφαλιού σας ρισκάροντας την ασφάλεια της οικογένειάς σας. Γι’ αυτό λέω ότι η άποψη της διάλυσης του κράτους, άνευ σχεδίου και κινήματος, δεν είναι εθνικιστική, αλλά καθαρά εγωιστική. Πρέπει να θεωρούμε το Έθνος οικογένεια και την Πατρίδα σπίτι μας.
Ακόμα και το να εκμαιεύσει κανείς μια λαϊκή συναίνεση για ολοκληρωτική ρήξη δίχως σχέδιο, δεν είναι εθνικιστική κίνηση. Γιατί ο Ιδεολόγος και ο εκάστοτε καθοδηγητής οφείλει να είναι πιο σώφρον από τη μάζα και να την καθοδηγεί προς έναν ανώτερο σκοπό, όχι να την χειραγωγεί για τα δικά του συμφέροντα προς το γκρεμό.
–Σε αντίλογο αυτού που λες, υπάρχει η άποψη αρκετών που αυτοχαρακτηρίζονται «μισάνθρωποι» ότι ο λαός δεν αξίζει την αναμονή μας, όπως και ότι ξεχνάει τους ήρωες του. Άρα πως ότι κι αν κάνουμε θα είναι για μας και μόνο. Και πρέπει να είναι έτσι αφού Εμείς είμαστε αυτοί που έχουν «ξυπνήσει».
Πως είναι δυνατόν να λέει κάποιος ότι μισεί το λαό του και ταυτόχρονα να είναι Εθνικιστής ή ακόμα ανώτερα Εθνικοσοσιαλιστής; Αλλά στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις… Τα εν λόγω άτομα (που δεν είναι και λίγα) προέρχονται από τα απόνερα της Δημοκρατίας και τον βάλτο της Δεξιάς που ανέφερα πιο πάνω. Το μίσος τους απορρέει από την εκλογική τους αποτυχία και είναι μίσος που μοιράζονται με όλους τους δημοκράτες πολιτευτές που θεωρούν το λαό μια ηλίθια μάζα που της αξίζει μόνο η κοροϊδία και η εκμετάλλευση.
Όλα ξεκινούν από το τελευταίο που ανέφερες, ότι νομίζουν πως έχουν «ξυπνήσει» -ενώ κοιμούνται όρθιοι- απλά και μόνο επειδή ενστερνίστηκαν, για δικούς τους λόγους, μια ιδεολογία και πέντε αλήθειες που τους έμαθαν άλλοι. Η επιφανειακή αυτή «γνώση» που έχουν τους κάνει να νομίζουν ότι είναι ανώτεροι από το μέσο πολίτη. Παραταύτα, στις περισσότερες των περιπτώσεων, οι ζωές τους είναι πολύ πιο φιλελεύθερες και τοξικές. Η ψευδαίσθηση της ανωτερότητας και η τσάμπα μαγκιά που έχουν αυτές οι κότες τις κάνει να νομίζουν πως έχουν το ακαταλόγιστο και πως μπορούν να κρίνουν το λαό. Όλα, λοιπόν, ξεκινούν από το πώς φτάνει κανείς εδώ, από το πώς φτάνει να γίνει κανείς Εθνικιστής ή Εθνικοσοσιαλιστής.
Όποιος έφτασε εδώ με κόπο και αίμα, μέσα από εσωτερικές και εξωτερικές μάχες, δεν δύνανται να μισεί το λαό. Μπορεί να είναι απογοητευμένος από αυτόν, μιας και αποδεικνύεται συνεχώς κατώτερος των περιστάσεων, αλλά όχι να τον μισεί. Όση απογοήτευση κι αν έχει θα συνεχίσει να πολεμά και να προσπαθεί να τον αλλάξει προς το καλύτερο. Και ακόμα κι αν τα παρατήσει, δεν θα τον μισήσει γιατί θα αντιλαμβάνεται τους λόγους του φόβου και της ένδειας του.
Αυτός που μισεί είναι αυτός που μπήκε τυχοδιωκτικά στο «χώρο» και βιάζεται να πετύχει τους εκλογικούς ή ατομικούς του στόχους. Ο άνθρωπος που μισεί συλλήβδην το λαό του παύει αυτομάτως να λέγεται Πατριώτης, Εθνικιστής ή οτιδήποτε άλλο σχετίζεται με την Ιδέα του Έθνους. Και να θυμίσω ότι κανένας από την Αριστερά, πλην μιας συγκεκριμένης μερίδας Αναρχικών, δεν μισεί το λαό παρά μόνο ορισμένα κομμάτια ή οντότητες όπως είναι η αστική τάξη, το κράτος, ο στρατός, η αστυνομία κλπ. Όσοι μισούν συμπλεγματικά και παθολογικά τη Ράτσα τους δεν είναι πραγματικοί απόγονοι αυτής. Είναι μπάσταρδες υπάρξεις και πρέπει να είναι εχθροί μας!
Όσον αφορά την άποψη ότι ο λαός ξεχνάει τους ήρωες του είναι λανθασμένη. Η Δημοκρατία και το κράτος είναι αυτοί που ξεχνούν και τρώνε τα παιδιά τους. Ο λαός μας, τουναντίον, ξεχνάει τα σφάλματα και τις προδοσίες των πολιτικών. Τους ήρωες, όμως, δεν τους λησμονεί, τους τιμάει έστω και νοερά. Και όσον αφορά τη Δημοκρατία υπάρχει το απόλυτο παράδειγμα μέσα απ’ το οποίο φαίνεται η πραγματική της φύση.
–Να υποθέσω αναφέρεσαι στη φυλάκιση του Κολοκοτρώνη;
Η φυλάκιση του Κολοκοτρώνη είναι πράγματι ένα εξέχον παράδειγμα, αλλά θα αναφερθώ σε ένα άλλο ακόμα πιο ταιριαστό: το θάνατο του πρωτεργάτη της ελληνικής Επανάστασης και ιδρυτή της Φιλικής Εταιρείας Εμμανουήλ Ξάνθου. Ένας θάνατος που επισφράγισε την εθνοδιαλυτική φύση της Δημοκρατίας και προδιέγραψε το προδοτικό της μέλλον.
Ο τραγικός θάνατος του Ξάνθου είναι το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ότι η Δημοκρατία σκοτώνει το λαό, όπως και το Κράτος το Έθνος. Με πρώτους τους πιο άξιους εκφραστές του! Ο Ξάνθος έμελλε, όχι απλά να πεθάνει μάταια, άδοξα και βασανιστικά, αλλά αυτό να συμβεί μέσα στην ελληνική Βουλή! Στο Άνδρο της Προδοσίας και της Διαφθοράς.
Μετά το ξέσπασμα της Επανάστασης οι ιδρυτές της Εταιρείας παραγκωνίστηκαν και μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους ήταν σε ελάχιστους γνωστά τα ονόματα τους. Ήταν μια κοινότυπη μέρα, τότε που τα σκαλοπάτια της Βουλής βάφτηκαν με το πιο αθώο και αγνό ελληνικό αίμα. Τότε που το πνεύμα της ελευθερίας εξέπνευσε και σιώπησε για τα επόμενα 60 περίπου χρόνια! Ο Ξάνθος, ζούσε φτωχός και αφανής στην Αθήνα. Μετά την επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου, όπου και εγκαθιδρύθηκε ο κυνοβουλευτισμός, συνήθιζε να παρακολουθεί τις συνεδριάσεις της Βουλής από τα θεωρία. Αυτές ήταν συχνά επεισοδιακές, με τους βουλευτές να βρίζονται, να πιάνονται στα χέρια ή να παίζουν καρεκλιές!
Στις 29 Νοεμβρίου του 1851 συνέβη κάτι ανάλογο σε μια επερώτηση σχετικά με έναν υπάλληλο του υπουργείου (διορισμένου επικεφαλής στρατιωτικού αποσπάσματος για την πάταξη του εγκλήματος), ονόματι Σιγδίτσα, εις βάρος του οποίου εκκρεμούσαν εντάλματα σύλληψης για σωρεία ληστειών και δολοφονιών! Οι βουλευτές πιάστηκαν στα χέρια και η συνεδρίαση διεκόπη. Ο Ξάνθος, έχοντας φτάσει 80ο έτος της ηλικίας του, προσπάθησε μαζί με πολλούς άλλους που βρίσκονταν στα θεωρία να φύγει αποφεύγοντας τις συμπλοκές. Καθώς κατέβαινε τις σκάλες έχασε την ισορροπία του, εξ αιτίας των σπρωξιμάτων, και έπεσε στο λιθόστρωμα από ύψος 10 μέτρων με αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά και να καταλήξει, μετά από λίγο, σε κοντινό νοσοκομείο. Κανείς, αρχικά, δεν γνώριζε ποιος ήταν ο νεκρός. Μια εφημερίδα αποκάλυψε δυο μέρες μετά ότι ο γέροντας που ποδοπατήθηκε ήταν ο ιδρυτής της Φιλικής Εταιρείας και πλήθος κόσμου παραστάθηκε στην κηδεία του η οποία έγινε δημοσία δαπάνη.
Ο λαός δεν ξεχνά, τους ήρωές του τιμά και χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αποτελεί η πατρογονική μας θρησκεία, ιδίως στην Αρχαία Σπάρτη. Εκεί όπου οι ήρωες ξεπέρασαν τους «θεούς» και έφτασαν να έχουν τριπλάσια σε αριθμό αγάλματα στην πόλη. Η αρχαία Σπάρτη, περισσότερο από κάθε άλλη πόλη, ανέπτυξε μια «θρησκευτική» προγονολατρεία που διατήρησε μέχρι τέλους. Πράμα που υποδηλώνει πως το δελφικό: Προγόνους Στεφάνου, είναι βαθιά ριζωμένο στο Αίμα μας!
–Άρα, για να συνοψίσουμε τα του χώρου, είσαι υπέρ μιας προσωρινής εσωστρέφειας με σκοπό να εντρυφήσουμε στην ιδεολογία και να μπουν οι βάσεις για τις Δομές;
Σωστά. Παράλληλα με ατομικές, προπαγανδιστικού τύπου, δράσεις όπως: σπρέι, πανό, αφίσες, αυτοκόλλητα κλπ. Επίσης, κάτι άλλο που θα βοηθούσε είναι οι διαδικτυακές εκπομπές. Και ως προς αυτό πρέπει να γίνει μια διάκριση μεταξύ των Συναγωνιστών που είναι ήδη γνωστοί στις αρχές και όσων τώρα ξεκινούν. Γιατί η ανωνυμία είναι χρυσός, αλλά και μια πολυτέλεια την οποία πολλοί έχουν χάσει! Συνεπώς το να κρύβονται κάποιοι σήμερα πίσω απ’ το δάχτυλο τους δεν έχει ιδιαίτερο νόημα.
Οι παλαιοί Συναγωνιστές καλό είναι να εκφράζουν επώνυμο και δημόσιο λόγο, τηρώντας τις κείμενες διατάξεις του νόμου, ενώ οι νέοι να διαφυλάττουν όσο το δυνατόν περισσότερο την ανωνυμία τους. Ναι μεν να γράφουν και να μιλούν, όμως να μην αποκαλύπτουν σε κανέναν απολύτως (ιδίως εντός του «χώρου») τα πραγματικά τους στοιχεία ή να ανεβάζουν στα κοινωνικά δίκτυα φωτογραφίες με τα πρόσωπα τους.
–Υπάρχουν αρκετοί απ’ τους μεγαλύτερους που δηλώνουν απογοητευμένοι από τη νέα γενιά ή που ζητούν συνεχώς να βγει πρώτη μπροστά. Τι γνώμη έχεις εσύ;
Όποιος θέλει να προγκάει τους άλλους να δράσουν, καλό είναι να έχει πρώτα ο ίδιος δείξει τον δρόμο. Όχι με σχέδια επί χάρτου, αλλά με πράξεις!
Δε νομίζω πως αναφέρεσαι σε άξιους παλαιούς Συναγωνιστές, εκείνοι βλέπουν πώς έχουν αλλάξει τα δεδομένα και πόσο δύσκολο είναι πλέον να δράσεις. Αυτοί στους οποίους αναφέρεσαι είναι οι «αφυπνισμένοι» ετών30 και 40. Οι «πρώην» Δεξιοί που πετάνε, λόγω ανικανότητας, το μπαλάκι στους νέους γκρινιάζοντας συνεχώς για το ότι δεν επαναστατεί κανείς. Είναι οι ζητωπατριώτες του καναπέ. Οι ακροδεξιές κότες που ψάχνουν μόνιμα επιβήτορα. Κάποιον να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Και μόλις αποτύχει, είναι οι πρώτοι που θα του κουνήσουν το δάχτυλο. Είναι αυτοί που δεν θα βρεθούν ποτέ στην πρώτη γραμμή. Οι πρώτοι που θα κράξουν, οι πρώτοι που θα γκρινιάξουν, όπως και οι πρώτοι που θα τρέξουν, θα προδώσουν και θα σωπάσουν!
Τι κάναν όλοι αυτοί όταν η Δημοκρατία ξεπούλησε τη Μακεδονία; Χόρευαν στο Σύνταγμα με νταούλια και ζουρνάδες. Μονάχα μία γενναία μάχη δόθηκε και σε αυτήν δεν στάθηκαν καν στο πλευρό μας. Και που φυσικά δόθηκε τη λάθος μέρα, μια Κυριακή έξω από μια κλειστή Βουλή. Γι’ αυτό και δεν πέτυχε τον αντικειμενικό σκοπό της. Γιατί δεν έχουμε ούτε κίνημα, ούτε ιδεολογία. Έτσι, γίναμε ουρά δειλών, ρουφιάνων και ακροδεξιών… Παρ’ όλα αυτά δόθηκε μια όντως σπουδαία μάχη που θα μείνει στην ιστορία ως η πιο μαχητή, μέχρι στιγμής, αντίδραση των Ελλήνων Εθνικιστών και Εθνικοσοσιαλιστών των τελευταίων δεκαετιών!
–Είδαμε, όμως, ότι δεν οδήγησε πουθενά. Καμία άλλη δράση δεν ακολούθησε εκείνη τη χρονιά και γενικότερα από τότε δεν έχει υπάρξει άλλο μεγάλο συλλαλητήριο.
Σαφώς. Και πλέον ακόμα και αν θελήσουν κάποιοι να αντιδράσουν, όταν έρθει πχ. στη Βουλή το νομοσχέδιο για τις εθνικές μειονότητες ή τα πετρέλαια και το Αιγαίο, υπάρχει το σχετικό νομοσχέδιο που θα απαγορεύσει την όποια συγκέντρωση, όπως και ο νέος εξοπλισμός της αστυνομίας που θα προσπαθήσει να την καταστείλει βιαίως.
Είδε κανείς τα νέα οχήματα των μπάτσων, τους νέους ειδικούς φρουρούς, τα νέα όπλα και τις 1.000 νέες προσλήψεις που θα γίνουν ειδικά για τα πανεπιστήμια; Είδε κανείς τα τεθωρακισμένα, τις κάμερες στα κράνη, τα drone και τις αύρες; Παρατήρησε κανείς ότι προετοιμάζονται, όσο ποτέ άλλοτε, για σύγκρουση; Ελπίζω πως ναι.
Η Δημοκρατία προσέχει για να έχει. Δυστυχώς, όμως, υπάρχουν ανάμεσα μας κάποιοι υπερβολικά ρομαντικοί που βλέποντας τα αυτά πιστεύουν ότι «κάτι έρχεται» απ’ τη μεριά του λαού, πως «κάτι γνωρίζουν οι κυβερνώντες για και εξοπλίζονται έτσι». Δυστυχώς, αδέρφια, η σκέψη αυτή είναι μια αυταπάτη. Το μόνο που έρχεται είναι η Μεγάλη Επανεκκίνηση!
Το σύστημα είναι αυτό που προετοιμάζεται για επανάσταση, όχι Εμείς. Εκείνοι ετοιμάζονται να αλλάξουν τα δεδομένα της Δημοκρατίας, προσεγγίζονται όσο ποτέ τον Ολοκληρωτισμό, όχι Εμείς. Αυτοί πρόκειται να μπούν τη νύχτα στα σπίτια μας, όχι Εμείς στα δικά τους. Αυτοί που θα καταγράφουν τα πάντα, ελέγχοντας και λογοκρίνοντας την κάθε μας κίνηση. Από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τον συνολικό έλεγχο του διαδικτύου, μέχρι τα ηλεκτρονικά διαβατήρια και το πλαστικό χρήμα που θα αντικαταστήσει πλήρως το υλικό. Και όλα αυτά, φυσικά, υπό το πρόσχημα της υγείας και της Δημοκρατίας!
Τα εμβόλια ήρθαν για να μείνουν! Σε πολλές χώρες, με πρώτο το Ισραήλ, έχουν ήδη εμβολιαστεί μεγάλες μερίδες του πληθυσμού. Είδατε να αλλάζει κάτι; Είδατε να χαλαρώνουν τα μέτρα ή να φεύγουν οι μάσκες; Οι περιορισμοί και ο απόλυτος έλεγχος ήρθαν για να μείνουν! Τα εμβόλια θα προκαλέσουν νέες ισχυρότερες μεταλλάξεις. Ο κόσμος θα ζει μόνιμα υπό τον φόβο μίας νέας πανδημίας από ένα νέο στέλεχος του ιού και έτσι θα ακολουθεί πιστά όλες τις εντολές. Θα κάνει τα πάντα για να κερδίσει τη χαμένη ματαιόδοξη ζωή του. Είτε εμβόλια, είτε λοβοτομή!
Δυστυχώς κάποιοι πείστηκαν απ’ το αφήγημα των δύο άκρων και νόμιζαν πως οι καλοί είναι αυτοί. Τώρα θα καταλάβουν πως οι μόνοι που πασχίζουν για Ελευθερία είμαστε Εμείς!
Για να λύσω όμως την απορία σου, δεν ακολούθησαν κινητοποιήσεις γιατί δεν υπάρχει βούληση και ιδεολογία. Δεν ακολούθησαν δράσεις γιατί ο λόγος που έδρασαν οι περισσότεροι, τότε, ήταν απλά και μόνο η συμφωνία για τη Μακεδονία, όπως στο παρελθόν κάποιοι άλλοι έδρασαν μόνο για το μνημόνιο ή μόνο για τους ξένους. Όταν η οπτική σου είναι ευκαιριακή, κοντόφθαλμη και μονολιθική είναι λογικό, όταν κάτι τελειώνει, όταν κάτι σταματάει να «πουλάει» ή να απασχολεί, να μη συνεχίζεις.
Από μόδα πήγαν στα συλλαλητήρια οι μισοί. Πανηγυριώτες και γραφικοί «πρώην» Δεξιοί… Αν κατέβαιναν και αντί για 500 χιλιάδες έβλεπαν 500 μονάδες θα έκαναν μεταβολή να φύγουν, όπως έκαναν στροφή να τρέξουν στα πρώτα χημικά. Δεν υπάρχουν σήμερα άνθρωποι να βάλουν τον πρώτο λίθο κι όσοι το κάνουν απογοητεύονται ή εξοντώνονται απ’ το κράτος. Και αυτός είναι ο δεύτερος λόγος για τον οποίο δεν έγιναν άλλες δράσεις και ποτέ δεν πρόκειται να υπάρξει συνέχεια στον αγώνα αν δεν βρούμε τις χαμένες μας Αρετές: τον Σεβασμό, την Πειθαρχία και την Αυτοθυσία!
Αν όλοι όσοι γκρίνιζαν και κόμπαζαν για το πάθος τους για την Πατρίδα έβγαιναν κάθε βράδυ να γράψουν ένα και μόνο σύνθημα, δεν θα υπήρχε άδειος τοίχος στην Αθήνα. Αν ο καθένας έκανε τα λεφτά που δίνει κάθε μέρα στα τσιγάρα, αφίσες και αυτοκόλλητα δεν θα υπήρχε μέρος χωρίς εθνικιστική προπαγάνδα στην Ελλάδα. Όλα είναι υπεκφυγές και δικαιολογίες! Όλοι θέλουν να μιλούν χωρίς να δρουν. Δεν πιστεύουν σε τίποτα, θέλουν απλά μια από μηχανής σωτηρία. Τους ενοχλεί η χαμένη τους βολή και το χρήμα. Ένα κοπάδι πρόβατα που κλαίει πριν την αξίνα. Οι Αγωνιστές δεν φλυαρούν, μιλούν με έργα!
–Μιας και αναφέρθηκες πριν στην ανωνυμία, θέλω να σου μεταφέρω την απορία ορισμένων σχετικά με το γιατί διατηρείς κρυφή την ταυτότητα σου;
Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που διευκρίνισα στην πρώτη συνέντευξη. Ο «χώρος» μας ήταν πάντοτε προσωποπαγής. Έπασχε απ’ τους πολλούς αρχηγούς και υπαρχηγούς. Καθώς, λοιπόν, δική μου επιδίωξη είναι η Αυτοοργάνωση και η Αυτονομία, θέλω άπαντες να απαλλαγούν από το σύνδρομο του σκλάβου και να σκεφτούν. Γι’ αυτό και ότι λέμε θέλω να το εκλάβουν ως πηγή έμπνευσης και τροφή για σκέψη, αποσυνδεδεμένη απ’ το οποιοδήποτε πρόσωπο. Την ίδια μέθοδο ακολούθησαν και οι συντάκτες του μανιφέστου της ελληνικής επανάστασης, ξεκινώντας με την προτροπή: «Στοχάσου και αρκεί»! Αυτό λέω κι εγώ σε σας σήμερα.
πηγή: Hellenic Front
